تدریس

تدریس یا آموختن به آن بخش از پویندگی (فعالیت)های آموزشی که با حضور آموزگار در کلاس درس رخ می دهد نام نهاده می شود. تدریس بخشی از روند آموزش و پرورش است که یک رشته کردارهای به سامان و از پیش برنامه ریزی شده را در برمی گیرد و هدفش پیدایش شرایط دلخواه یادگیری از سوی آموزگار است.
بیان رو در رو یافته های علمی از سوی آموزگار به فراگیران
همورزی یا تعامل میان آموزگار و دانش آموز و محتوا در کلاس درس
فراهم آوردن موقعیت و اوضاعی که یادگیری را برای شاگردان آسان کند.
به آن بخش از کردارهای آموزشی که از سوی رسانه ها و بدون حضور و تعامل آموزگار با فراگیران رخ می دهد، تدریس گفته نمی شود و آموزش و پرورش معنایی بسیار گسترده تر از تدریس دارد.
چهار ویژگی خاص در شناختار (تعریف) تدریس هست که به گونه زیر است:
واژه تدریس اگرچه آشنا و آشکار می نماید اما بیشتر معلمان و مجریان برنامه های آموزشی به ندرت با آرِش و چیستی درست تدریس آشنایی دارند. برداشت های گوناگون آموزگاران از از مفهوم تدریس، می تواند در نگرش آنان نسبت به دانش آموزان و شیوه کار کردن با آنان و به طور کلی فرایند آموزش و پرورش، بسیار تأثیرگذار -چه مثبت و چه منفی- باشد.

تَدریس
برنامه ریزی انتقال مقدار معیّنی از دانش مُـدرّس به شاگرد، طی زمانی معیّن، در مکانی معیّن، با هدف آموزشی خاص. تدریس، جریانی یکپارچه و مرتبط است که معمولاً با طراحی یا طرح درس شروع می شود، با اجرای درس ادامه می یابد، و با ارزش یابی آموخته های شاگرد پایان می پذیرد. بخش عمدۀ فرآیند تدریس، فراهم آوردن شرایطی است که یادگیری را برای فراگیر در داخل و خارج مدرسه آسان می سازد و این بخش از تدریس موضوع روان شناسی پرورشی است که اساساً به مطالعۀ مسائل یادگیری آموزشگاهی می پردازد.