یادگیری

یادگیری، کارکردی است که با آن، دانش، رفتارها، توانمندی ها یا انتخاب های نو یا موجود به ترتیب، درک یا تقویت و اصلاح می شوند، که شاید به یک تغییر بالقوه در ترکیب دادهها، عمق دانش، رویکرد یا رفتار نسبت به نوع و گسترهٔ تجارب منجر شود. توانایی یادگیری، در دسترس انسان‎ها، جنبندگان و گیاهان و انواعی از ماشین ها قرار دارد. روند یادگیری در طول زمان، منحنی یادگیری را دنبال مینماید. یادگیری به صورت آنی انجام نمی‎شود، بلکه بر پایه دانسته های گذشته رشد می کند. بر همین پایه، دید ما یادگیری می تواند در راستای یک روند تعریف شود تا مجموعه ای از دانش شیوۀ انجام و گزاره هایی بر مبنای واقعیت باشند. یادگیری، در نهایت به تغییراتی می انجامد که معمولاً دائمی هستند.
نظریه های کارکردگرایی
نظریه های تداعی گرایی
نظریه های شناختی
نظریه گشتالت
نظریه ژان پیاژه
یادگیری در انسان می تواند بخشی از فرایند تحصیل، توسعه فردی، و تمرینات باشد که ممکن است هدفمند یا به وسیله انگیزش انجام شود. مطالعهٔ اینکه یادگیری چگونه رخ می دهد بخشی از روان شناسی تربیتی، عصب روانشناسی، تئوری آموزش و علوم پرورشی می باشد. یادگیری ممکن است در نتیجهٔ خوگیری یا شرطی شدن کلاسیک (همانطور که در بسیاری از تیره های جنبندگان دیده شده است) انجام شود یا اینکه می تواند نتیجهٔ کارهای پیچیده ای نظیر بازی (که صرفاً در جنبندگان هوشمند دیده شده است) باشد. یادگیری ممکن است خودآگاه یا ناخودآگاه انجام شود.
یادگیری اینکه یک رویداد ناگوار، فرارناپذیر است و نمی‎شود از آن پیشگیری کرد درماندگی آموخته شده نامیده می شود.
شواهدی وجود دارد که در انسان، در هنگام جنینی، یادگیری در 32 هفته پس از باروری شروع می شود، که گویای این می تواند باشد که دستگاه عصبی مرکزی به اندازهٔ کافی توسعه یافته است و آماده است تا حافظه شروع به کار کند.

یادگیری فراگیری و توسعهٔ ذهن و رفتار مانند مهارت ها، دانش، فهم، ارزش ها و عقل است.
• «تا آنگاه که نیازمند یادگیری هستی، دانش آموز بمان؛ این معنای همهٔ زندگی ات است». -> هنری لاتام دوهرتی
• «یادگیری در حاشیهٔ دانسته های ما شکل می گیرد. چنانچه شما سعی در یادگیری چیزهای کنید که خیلی از دانسته های کنونی تان دور نباشند، احتمال موفقیتان زیاد است. هرچه حاشیهٔ دانسته هایات وسیع تر باشد، یا به عبارت دیگر، دانش بیشتری داشته باشید، احتمال بیشتری دارد که به کشف چیزهای جدید نایل شوید.» -> داگلاس لنات
• «هر روز چیز جدیدی یادمی گیرم. به نظر من هیچ رضایتمندی بالاتر از این نیست که هر روز که به خانه بر می گردی بگویی امروز چقدر یاد رفتم.» در مصاحبه با یورنیوز؛ ۳۰ مه ۲۰۱۷/ ۹ خرداد ۱۳۹۶ -> فابیولا جیانوتی

[ویکی فقه] یادگیری (روان شناسی). یادگیری را می توان تغییر تقریبا دایمی رفتار که در نتیجه تمرین به وجود می آید دانست. آن دسته از تغییرهای رفتاری که ناشی از بلوغ و پختگی است یا بر اثر شرایط و اوضاع موقت سازواره پیدا شده است (نظیر خستگی یا حالات ناشی از مصرف دارو) در شمار یادگیری قرار نمی گیرد.
یادگیری به طور کلی، فعالیتی دگرگون ساز است که افراد را برای مقابله با رویدادها و سازش با محیط آماده می سازد. یادگیری، در موقعیت های مختلف و در اکثر سطوح زندگی حیوانی از بازتاب های شرطی جانوران تا فرآیند های پیچیده شناختی افراد آدمی رخ می دهد. یادگیری در حقیقت دارای مفهموم بسیار گسترده ای است که در قالب های دگرگونی، عادت شکنی، ایجاد علاقه، نگرش های نو، درک ارزش و پیش داوری پدیدار می شود. شیوه ترکیب و کاربرد معلومات در استدلال، تفکر، نظریه پردازی، حل مساله، احساس و دگرگونی هایی که در کل شخصیت به وجود می آیند همه از یادگیری مایه می گیرند.
پارسا، محمد، روان شناسی یادگیری، تهران، انتشارات سخن، ۱۳۷۴، چاپ اول، ص۲۱.
عده ای از روان شناسان، یادگیری را چنین تعریف کرده اند: یادگیری، تغییری است که بر اثر تجربه یا آموزش در رفتار موجود زنده پدید می آید. در این تعریف، مهم ترین واژه ای که نظر را به خود جلب می کند واژه "تغییر" است. زیرا رفتار فرد در زمانی که چیزی نیاموخته با زمانی که آن چیز را آموخته است تفاوت دارد. واژه مهم دیگر در تعریف روان شناسان از یادگیری "رفتار" است. زیرا تغییر رفتار با تغییر ابعاد بدنی مانند طول، عرض، قد و وزن ارتباطی ندارد، بلکه بیشتر معلول یادگیری است نه دگرگونی های بدنی. برخی دیگر از روان شناسان نیز یادگیری را دگرگونی های نسبتا پایدار در توانایی، گرایش یا ظرفیت پاسخ دهی عنوان کرده اند. در این تعریف تاکید شده است که یادگیری پیش از تغییر رفتار پدید می آید.
پارسا، محمد، روان شناسی یادگیری، تهران، انتشارات سخن، ۱۳۷۴، چاپ اول، ص۲۴.
یادگیری دارای انواع مختلفی است که عبارتند از: خوگیری، شرطی شدن سنتی، شرطی شدن فعال و آن چه یادگیری مختلط خوانده می شود.
← خوگیری
...