طاسی

طاسی به وضعیت نداشتن مو و یا از دست دادن آن در نواحی ای که مو در آن نواحی اغلب رشد می کند، و به خصوص در سر، اطلاق می شود. شایعترین و معمولترین شکل طاسی، نوعی روند پیشروندهٔ از دست دادن مو می باشد که بدان آلوپسی آندروژنیک یا طاسی ، با الگوی مردانه گفته می شود و در انسان بالغ با جنسیت نر و همینطور در گونه های دیگر جز انسان رخ می دهد.
میزان طاسی و الگوهای ریزش مو در این حالت، می توانند تا حد زیادی متفاوت باشند، و انواع گوناگونی را از طاسی با الگوی مردانه و زنانه (که آلوپسی آندروژنیک، آلوپسی آندروژنتیک، و آلوپسی آندروژنتیکا نیز نامیده می شود و در فارسی می توان آن را به طاسی وابسته به هورمون مردانه و یا کچلی آندروژنیک نیز ترجمه کرد) گرفته، تا مواردی همچون طاسی منطقه ای یا همان آلوپسی آره آتا، که شامل از دست دادن منطقه ای مو در برخی از نواحی سر یا بدن است، و همینطور طاسی کامل یا همان آلوپسی توتالیس، که به از دست دادن تمامی موی سر به طور کامل اطلاق می گردد، و نیز ریزش مو یا طاسی سرتاسری یا همان آلوپسی یونیورسالیس، که شامل از دست دادن تمام موهای سر و بدن می باشد را، در بر می گیرد.

طاسی (baldness)
ریزش موی سر. در مردان مسن شایع تر است. عوامل ارثی و سطح هورمون های جنسی مردانه زمان شروع و وسعت آن را تعیین می کنند. درمانی برای این عارضه وجود ندارد. روش هایی مثل کاشت مو ممکن است به منزلۀ درمان موقت به کار روند. ریزش مو ممکن است در هر دو جنس و براثر وضعیت نامناسب سلامتی یا پرتودرمانی، مثلاً برای درمان سرطان، ایجاد شود. آلوپسی ریزش موها به صورت لکه های پراکنده است و با ریزش موی مردانه، که در بالا توضیح داده شد، فرق دارد. در ۱۹۹۸، پژوهشگران امریکایی موفق به القای رشد موهای جدید در موش شدند و برای اولین بار پیاز موی جدیدی را در پوست بالغ رشد دادند. معمولاً پیازهای مو در دورۀ رویانی پدید می آیند و تعداد آن ها در همۀ عمر ثابت است. شیوۀ درمان های فعلی طاسی مبتنی بر تحریک ریشه های مویی است که رشد مو در آن ها متوقف شده است. نتایج تحقیقات جدید ممکن است با ایجاد پیاز موی نو روش های درمانی را بهبود بخشد.