کوبه

شهریست در ژاپن واقع در جزیره هونشو دارای ۱/۲۸۹/٠٠٠ تن سکنه مرکز بزرگ صنعتی .
آلت کوبیدن، چکش، چکش درخانه
( اسم ) ۱ - آلتی شبیه بگوشت کوب که بر سر پهن آن سیمهای کوتاه آهنی یا برنجی فرو کرده باشند و با آن خمیر بعضی انواع نان را میکوبند ۲ - آلتی فلزی که بر در خانه تعبیه کنند و آنرا بر صفح. فلز زیرین کوبند تا اهل خانه را خبر کنند چکش در خانه . ۳ - دهلی است دم دراز شبیه قیف که آنرا از چوب و گاهی از سفال سازند و معرکه گیران و سر آوازه خوانان آنرا زیر بغل گیرند و نوازند تنبک طبل المخنث . توضیح بقول غزالی نواختن این آلت موسیقی در اسلام ممنوع بوده زیرا ساز مخصوص عیاشی و شرابخواری بود و بیشتر مخنثان آنرا می نواختند .
ننگ و عار . آنچه از آن شرم کرده شود.

(بِ ) (اِ. ) هر چیز که با آن چیز دیگر را کوبند.

( کؤبة ) کؤبة. [ ک ُ ءَ ب َ ] ( ع اِ ) ننگ و عار. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). و یقال : ما به کؤبة؛ ای عار و حیاء. ( منتهی الارب ). آنچه از آن شرم کرده شود، یقال : ما فیه کؤبة. ( از اقرب الموارد ).

---

کوبة. [ ک َ ب َ ] ( ع اِ ) دریغ و پشیمانی بر گذشته و فوت شده. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).

---

کوبة. [ ب َ ] ( ع اِ ) نرد یا شطرنج. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). نرد به لغت یمن. ( المعرب جوالیقی ). نرد در کلام اهل یمن و گویند شطرنج. ( از اقرب الموارد ). || طبلک باریک میان. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). || بربط. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). بربط و آن معرب است. ( از اقرب الموارد ). || کف سنگ. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || سنگ به اندازه ای که بتوان با آن گردو شکست یا سنگی که کف دست را پر کند. ( از اقرب الموارد ). سنگی که بدان گردو و فندق شکنند. ( ناظم الاطباء ).

---

کوبه. [ ب َ / ب ِ ] ( اِ ) هر چیز را گویند که بدان چیزی کوبند و عربان مدق گویند. ( برهان ) ( ناظم الاطباء ). آلت کوبیدن که به عربی آن را مدق گویند. ( آنندراج ). هر چیز که بدان چیزها کوبند چون دسته هاون. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) :
مرید آن ز بازوش برکند گوشت
مر آن کوبه را داد با یک دو غوشت.دقاقه ؛ کوبه که بدان برنج و مانند آن کوبند. ( منتهی الارب ). || آلتی فلزی که بر در خانه تعبیه کنند و آن را بر صفحه فلزی زیرین کوبند تا اهل خانه را خبر کنند. چکش در خانه. ( فرهنگ فارسی معین ). چکشی که بر در آویخته است و بدان دق الباب کنند. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). || آلتی شبیه به گوشت کوب که بر سر آن سیمهای کوتاه آهنی یا برنجی فروکرده باشندو با آن خمیر بعضی انواع نان را می کوبند. ( فرهنگ فارسی معین ). || دسته هاون. یانه. || چوبی که بدان طبل و نقاره و امثال آن را نوازند. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). || به معنی تنبک هم گفته اند و آن دهلی باشد دم دراز که از چوب و گاهی از سفال هم سازند و معرکه گیران و سرآوازه خوانان بر بیخ بغل گیرند و نوازند. ( برهان ). تنبک ، زیرا که آن را نیز می کوبند. ( آنندراج ). تنبک. ( ناظم الاطباء ). دهلی است شبیه قیف. تنبک. طبل المخنث. ( فرهنگ فارسی معین ). به قول غزالی این آلت موسیقی در اسلام حرام بوده زیرا ساز مخصوص عیّاشی و شرابخواری بود و بیشتر مخنثان آن را می نواختند. ( فرهنگ فارسی معین ). || موج آب را نیز گویند. ( برهان ) ( از ناظم الاطباء ). || گیاهی باشد شیرین که آن را خورند. ( برهان ) ( از آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ) :

۱. آلت کوبیدن.
۲. چکش.
۳. چکش در خانه.

{beater} [موسیقی] وسیله ای برای نواختن سازهای کوبه ای که غالباً از چوب یا فلز ساخته می شود