خالد بن عبدالعزیز

خالد بن عبد العزیز آل سعود (به عربی: خالد بن عبد العزیز آل سعود) متولد ۱۹۱۳ است او پادشاه پیشین عربستان سعودی بوده است. او در تاریخ ۱۳ ژوئن ۱۹۸۲ درگذشت. او از تاریخ ۲۵ مارس ۱۹۷۵ تا ۱۳ ژوئن ۱۹۸۲ در عربستان سعودی حکومت کرد.
ملک خالد ، سال ۱۳۶۱ شمسی ، در ۶۹ سالگی درگذشت.
او فرزند ملک عبدالعزیز (پادشاه پیشین عربستان سعودی) می باشد و همچنین برادر فهد بن عبدالعزیز (پادشاه پیشین عربستان سعودی) می باشد عبدالله بن عبدالعزیز (پادشاه اسبق عربستان سعودی) برادر اوست .
خالد بن عبدالعزیز چهارمین پادشاه آل سعود است. او با ۳ پادشاه پس از خود و ۲ پادشاه پیش از خود برادر می باشد.

خالِدِ بن عبدالعَزیز (۱۹۱۳ـ۱۹۸۲)
خالِدِ بن عبدالعَزیز
پادشاه عربستان سعودی (حک: ۱۹۷۵ـ۱۹۸۲) و چهارمین پسر ملک عبد العزیز بن سعود، بنیاد گذار سلسلۀ سعودی. در ۱۹۷۵، که برادر ناتنی اش، ملک فیصل، به قتل رسید، به جای او بر تخت نشست. خالد از سلامت کامل بهره مند نبود و فقط هفت سال سلطنت کرد که در خلال آن تأثیری اندک در سیاست های خاورمیانه داشت. فهد، برادر ناتنی اش، جانشین او شد. خالد، که رهبری محتاط و سنت گرا بود، با اتباع بدوی کشورش، که مانند او به پرورش باز و شکار علاقه مند بودند، روابط نزدیک داشت. وی بیماری قلبی داشت و برای رسیدگی به امور روزمرۀ کشور به ولیعهد خود، شاهزاده فهد، که لیبرال و طرفدار غرب بود، اتکا داشت. با وجود این، خالد نفوذ خود را برای خاتمه دادن به جنگ داخلی لبنان (۱۹۷۵ـ۱۹۷۶) به کار برد و سازمان کشورهای صادرکنندۀ نفت (اوپک) را متقاعد کرد که افزایش بهای نفت را تعدیل کنند. عربستان سعودی از پذیرفتن موافقت نامۀ صلح امضاشده در کمپ دیوید بین مصر و اسرائیل (۱۹۷۸) خودداری کرد. خالد از ۱۹۸۰ از عراق در جنگ علیه ایران پشتیبانی کرد. انگیزۀ این اقدام ترس از تأثیر انقلاب اسلامی ایران بود که به تظاهرات شیعیان سعودی در احسا (۱۹۷۹ـ۱۹۸۰) و قیام دو هفته ای افراطیون وهابی در مسجدالحرام مکه برضد رژیم سعودی انجامیده بود؛ اینان مدعی بودند رژیم عربستان از اسلام واقعی منحرف شده است. هنگامی که خالد به سلطنت رسید، درآمد نفت سعودی در ۱۹۷۴ از ۲۲میلیارد دلار تجاوز می کرد و عربستان سعودی بانفوذترین کشور جهان عرب شده بود. درآمدهای نفتی برای رفاه شهروندان سعودی سخاوتمندانه تقسیم می شد، در مقابل، آنان نیز حکومت استبدادی خاندان سعودی را پذیرفته بودند. خالد در اکتبر ۱۹۶۲ نایب رئیس هیئت وزیران، و سپس ولیعهد آن کشور شد (۱۹۶۵).