بیگانه خوار

بیگانه خوارها، فاگوسیت ها، یا ذره خوارها سلول هایی هستند که بخشی از دستگاه ایمنی بدن را تشکیل می دهند. این سلول ها توانایی بیگانه خواری دارند؛ یعنی می توانند پاتوژن ها یا سایر سلول ها و مولکول های بیگانه، و نیز اجزای سلولی فرسوده را بلعیده و سپس هضم کرده و از بین ببرند. بیگانه خوارها در عفونت ها و پاسخ التهابی بدن نقش اساسی دارند.
بیگانه خوارها می توانند با تغییر شکل در غشاء سلولی خود پای کاذب ایجاد کنند، و به این ترتیب دور سلول های بیگانه را احاطه کرده و آن ها را در واکوئل سیتوپلاسم خود محبوس کنند. آنگاه، لیزوزوم های آن آنزیم های لازم برای هضم سلول بیگانه را ترشح کرده و آن را از بین می برند.
بیگانه خوارها عبارت اند از درشت خوارها، مونوسیت ها، نوتروفیل ها و ماستوسیت ها.بلع و هضم میکروارگانیسم ها توسط دو گروه اصلی از سلولها تحت عنوان میکروفاژها و ماکروفاژها (Microphage & Macrophage) انجام می گیرد.میکروفاژها نوتروفیلهای چند هسته ای هستند که قابل تقسیم شدن نبوده و دارای عمر کوتاهی هستند.این سلولها دارای گرانولهایی هستند که حاوی تعداد زیادی از فاکتورهای Bacteriocidal (کشنده باکتری) و ذخیره گلیکوژن می باشند. گلیکوژن تحت شرایط بی هوازی در مسیر گلیکولیز به مصرف می رسد و انرژی لازم جهت فعالیت بیگانه خواری را فراهم می کند.ماکروفاژها از منوسیتهای مغز استخوان حاصل می شوند و تحت عنوان سیستم رتیکولواندوتلیال در بافتهای مختلف جایگزین می گردند. برخلاف سلولهای پلی مورف، ماکروفاژها، دارای عمر طولانی هستند و دفاع اصلی را در برابر باکتریهای چرک زا(pyogenic) بعهده دارند.
الگو:کتاب هزار و یک شب در یک شب