رحیم مؤذن زاده اردبیلی

رحیم مؤذن زاده اردبیلی (زادهٔ ۱۳۰۴ در اردبیل – درگذشتهٔ ۵ خرداد ۱۳۸۴) اذان گوی مشهور ایرانی و تاریخی جهان اسلام در آواز بیات ترک و در گوشه روح الارواح (در ۵۰ سال گذشته) است. این اذان در در سال ۱۳۳۴ در استودیو یک رادیو ضبط شد. در سال ۱۳۸۷ اذان رحیم مؤذن زاده اردبیلی اثر ملی معنوی شناخته شد. اذان هایی که توسط او خوانده شده است، هنوز به عنوان زیباترین اذان های موجود در رسانه های صوتی و تصویری ایران پخش می گردد.
رحیم مؤذن زاده اردبیلی حدود ۴۰ سال بعد (سال ۸۴)، در آخرین روزهای زندگی خود، جلوی دوربین امید شریف موسوی - سازنده فیلم مستند عاشقانه های ایرانی - که دربارهٔ اذان ایرانی و زندگی آن است می رود و اذان زیبایش را برای دومین و البته آخرین بار تکرار می کند.
رحیم مؤذن زاده مشهور به «بلال ایران»، در سال ۸۴ به خاطر ابتلا به بیماری سرطان در بیمارستان مدائن تهران بستری شد. او در بهار همان سال از دنیا رفت.
اذان موذن زاده اردبیلی به عنوان اولین اثر ثبتی در حوزه میراث معنوی کشور با پیشنهاد امید شریف موسوی - فیلمساز و کارگردان فیلم زندگی آن - در دومین سالروز درگذشت وی، توسط سازمان میراث فرهنگی به ثبت رسیده است.. برادرش نیز - سلیم مؤذن زاده اردبیلی -، مداح و نوحه خوان اهل بیت بود.

رحیم مؤذن زاده اردبیلی (۱۹۲۵، اردبیل - ۲۵ مه ۲۰۰۵، تهران) مؤذن برجستهٔ ایرانی بود.
• «صدای استاد مؤذن زاده اردبیلی از یک مشخصات حماسی و اسطوره ای برخوردار است. مهم ترین امتیاز مؤذن زاده آگاهی و اشراف وی به لحن و طرز بیان آواز ایرانی است به گونه ای که حتی اجرای اذان وی هم با لحن ایرانی اجرا شده و نه عربی.» -> شهرام ناظری

[ویکی شیعه] رحیم مؤذن زاده اردبیلی(۱۳۰۴-۱۳۸۴ش)، اذان گوی مشهور ایران.
مؤذن زاده شهرتش را از اذانی که در سال ۱۳۳۴ش در رادیو ایران، با دستگاه بیات ترک گفت، به دست آورد. اذان وی به عنوان اولین اثر ثبتی در حوزه میراث معنوی ایران در ۱۳۸۷ش، توسط سازمان میراث فرهنگی این کشور به ثبت رسیده است.
پدر او، عبدالکریم مؤذن زاده تا سال ۱۳۲۴ش در رادیو ایران اذان می گفت. وی در منطقه اردبیل به وعظ و اذان‎گویی مشغول بود و نخستین بار به خاطر اذانی که در سال ۱۳۲۲ش در رادیو گفته بود، شهرت پیدا کرد و سپس تا سال ۱۳۲۶ش برنامه سحری رادیو را به صورت زنده، از طریق مسجد امام (مسجد شاه سابق) اجرا می کرد و در سال ۱۳۲۹ش از دنیا رفت.