تنگستن

تنگستن (ولفرام) یک عنصر شیمیایی است با علامت اختصاری W دارای عدد اتمی ۷۴. تنگستن فلزی است سخت و سنگین که دارای رنگ خاکستری روشن است. تنگستن دارای بالاترین درجه ذوب (۳۴۲۲ درجه سانتیگراد) در بین عنصرها است. مورد استفاده ویژه آن در صنایع برقی، لامپ روشنایی، لامپ اشعه-X، الکترودها و سوپر آلیاژهای عصر فضا است.نبو
تنگستن در سال 1781 شناسایی شد و در سال 1783 برای اولین بار به عنوان فلز جداسازی شد.
تنگستن به خاطر نقطهٔ ذوب بالایش و همچنین چگالی زیادش که 19.3 برابر چگالی آب است زبان زد است.
در سال 1781 کارل ویلهلم شیله(Carl Wilhelm Scheele)یک اسی جدید_تنگستنیک اسید_را کشف کرد که از شیلیته_تنگستن امروزی_ حاصل می شد.شیله و توربرن برگمن معتقد بودند با کاهش این اسید می توان فلز جدیدی بدست آورد.در سال 1783 خوزه و فاستو اسیدی را یافتند که از ولفرامیت به دست می آمد و بسیار شبیه به تنگستیک اسید بود.در اواخر آن سال این دو برادر توانستند با کاهش این اسید همراه زغال تنگستن را جداسازی کنند و نام خود را به عنوان کاشف این عنصر ثبت کنند.

تَنْگْسْتِن (tungsten)
برگرفته از عبارتی سوئدی به معنای سنگ سنگین. عنصری فلزی، به رنگ سفید خاکستری، سنگین و سخت، با نماد W، برگرفته از واژۀ آلمانی ولفرام، با عدد اتمی ۷۴، و جرم اتمی نسبی ۱۸۳.۸۵. در کانی های ولفرامیت، شیلیت، و هوبرتیت یافت می شود. بالاترین نقطۀ ذوب را در بین فلزات دارد (۳۴۱۰درجۀ سانتی گراد). با فولاد آلیاژ می شود و آن را سخت تر، قوی تر، کشسان تر می کند. در ابزارهای برش سرعت بالا، المنت های الکتریکی، و در اتصالات گرمایونی نیز به کار می رود. نمک های آن در صنایع رنگ و دباغی کاربرد دارند. تنگستن را اولین بار شیمی دان سوئدی، کارل شِله، از کانی شیلیت به دست آورد (۱۷۸۱). در ۱۷۸۳، شیمی دانان اسپانیایی، فائوستو دالویار (۱۷۵۵ـ۱۸۳۳) و برادرش خوان خوزه (۱۷۵۴ـ۱۷۹۶)، تنگستن را جداسازی کردند. در بهار ۱۹۹۹، ارتش امریکا سربازان را با گلوله های سازگار با محیط زیستی تجهیز کرد که از تنگستن ساخته می شوند و خاک را آلوده نمی کنند. پیش از این از سرب در گلوله ها استفاده می کردند.