یهودیه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
یهودیه. [ ی َ دی ی َ ] ( اِخ ) قسمتی از شهر شهرستان قدیم ( در محل فعلی سپاهان «اصفهان » ) که یهودیها در آن ساکن بودند. ( یادداشت مؤلف ). محله ای است در اصفهان. ( از معجم البلدان ). قسمتی از اصفهان. ( دمشقی ). و رجوع به نزهةالقلوب چ اروپا مقاله سوم ص 50 شود.
یهودیه. [ ی َ دی ی َ ] ( اِخ ) یهودیة. نام ناحیتی در فلسطین. ( یادداشت مؤلف ). اسم قسمتی از فلسطین بوده است که مراجعت کنندگان از اسیری در آنجا سکونت ورزیدند و آن اراضی خشکی است واقع در میان کوهستان و دریای لوط که سنگهایش آهکی و خاکش کم و اهالی اش شبانند. ( از قاموس کتاب مقدس ). یکی از ایالت های تحت حکومت سلوکوس اول واقع در سوریه که «ایدومه » نیز نامیده اند. ( از ایران باستان ج 3 ص 2101 ).
یهودیه. [ ی َ دی ی َ ] ( اِخ ) یهودیة. نام ناحیتی در فلسطین. ( یادداشت مؤلف ). اسم قسمتی از فلسطین بوده است که مراجعت کنندگان از اسیری در آنجا سکونت ورزیدند و آن اراضی خشکی است واقع در میان کوهستان و دریای لوط که سنگهایش آهکی و خاکش کم و اهالی اش شبانند. ( از قاموس کتاب مقدس ). یکی از ایالت های تحت حکومت سلوکوس اول واقع در سوریه که «ایدومه » نیز نامیده اند. ( از ایران باستان ج 3 ص 2101 ).
یهودیه . [ ی َ دی ی َ ] (اِخ ) قسمتی از شهر شهرستان قدیم (در محل فعلی سپاهان «اصفهان ») که یهودیها در آن ساکن بودند. (یادداشت مؤلف ). محله ای است در اصفهان . (از معجم البلدان ). قسمتی از اصفهان . (دمشقی ). و رجوع به نزهةالقلوب چ اروپا مقاله ٔ سوم ص 50 شود.
یهودیه . [ ی َ دی ی َ ] (اِخ ) یهودیة. نام ناحیتی در فلسطین . (یادداشت مؤلف ). اسم قسمتی از فلسطین بوده است که مراجعت کنندگان از اسیری در آنجا سکونت ورزیدند و آن اراضی خشکی است واقع در میان کوهستان و دریای لوط که سنگهایش آهکی و خاکش کم و اهالی اش شبانند. (از قاموس کتاب مقدس ). یکی از ایالت های تحت حکومت سلوکوس اول واقع در سوریه که «ایدومه » نیز نامیده اند. (از ایران باستان ج 3 ص 2101).
یهودیة. [ ی َ دی ی َ ] (ع مص جعلی ، اِمص ) یهودیت . جهودی . جهود بودن . (یادداشت مؤلف ). جهودی . (مهذب الاسماء) (دهار). و رجوع به یهودیت شود. || (ص نسبی ) تأنیث یهودی . زن یهودی . (یادداشت مؤلف ). ج ، یهودیات . (مهذب الاسماء). زن جهود. (دهار). و رجوع به یهودی شود. || (اِ) وزنی معادل نصف قسط. (مفاتیح ). رجوع به قسط شود.
دانشنامه آزاد فارسی
یهودیه (اصفهان). یَهودیّه (اصفهان)
بخش قدیمی اصفهان و منزلگاه اولیه یهودیان پس از آن که کوروش آنان را از اسارت بختنصر آزاد کرد. پس از آزادی، بخشی از یهودیان به سوی فلات ایران روانه شدند. آنان مقداری از آب و خاک بیت المقدس را به همراه داشتند و آب و خاک شهرهای مسیر خود را با آن می سنجیدند. سرانجام خاک و آب اصفهان را هم سنگ قدس یافتند و در محلی به نام بنیحنا (واژه ای عربی به معنی فرود آیید) بار افکندند که بعدها یهودیه نامیده شد. این ناحیه منطقه ای بایر بود که یهودیان آن را آباد کردند و نزدیک جی قرار داشت. در یهودیه چاه آب بسیار بود و از این رو یهودیه ثروتمند و آبادان شد. چنان که خراج سالیانۀ آن پس از اسلام رقم سنگینی بود. بعدها نام این محله به گوش بر، جوش بر، یا جوباره تبدیل شد.
بخش قدیمی اصفهان و منزلگاه اولیه یهودیان پس از آن که کوروش آنان را از اسارت بختنصر آزاد کرد. پس از آزادی، بخشی از یهودیان به سوی فلات ایران روانه شدند. آنان مقداری از آب و خاک بیت المقدس را به همراه داشتند و آب و خاک شهرهای مسیر خود را با آن می سنجیدند. سرانجام خاک و آب اصفهان را هم سنگ قدس یافتند و در محلی به نام بنیحنا (واژه ای عربی به معنی فرود آیید) بار افکندند که بعدها یهودیه نامیده شد. این ناحیه منطقه ای بایر بود که یهودیان آن را آباد کردند و نزدیک جی قرار داشت. در یهودیه چاه آب بسیار بود و از این رو یهودیه ثروتمند و آبادان شد. چنان که خراج سالیانۀ آن پس از اسلام رقم سنگینی بود. بعدها نام این محله به گوش بر، جوش بر، یا جوباره تبدیل شد.
wikijoo: یهودیه_(اصفهان)
یهودیه (فلسطین). یَهودیِّه (فلسطین)(Judaea)
نامی که در دوران امپراتوری های آشور، کلده، هخامنشی و یونان و روم به جنوبی ترین منطقۀ سرزمین فلسطین اطلاق می شد و اکنون بین اسرائیل و اُردُن تقسیم شده است. درّه ای است سرسبز با پستی و بلندی طبیعی که به سوی شرق و غرب رود اردن کشیده شده است. اکنون منطقه ای کشاورزی است که در آن گندم، جو، و زیتون کشت می شود. هنوز برخی از این نام برای اشاره به بخش جنوبی کرانۀ باختری رود اردن استفاده می کنند. کشور یهودیِّه را در اصل قبیلۀ عبرانی به نام یَهودا تأسیس کرد؛ اما بابِلی ها آن جا را فتح کردند (۸۵۷پ م). یهودیان تبعیدی پس از پیروزی کوروش هخامنشی از بابل به آن جا بازگشتند (۵۳۷پ م). این ناحیه قلمرو مملکتی تحت سلطۀ مَکابی ها شد (۶۱۵پ م)؛ در ۶۳پ م جزو ایالات امپراتوری روم شد. در جنگ های خسروپرویز ساسانی با امپراتوری بیزانس، بخشی از ایران شد. در دوران اسلامی هویت مستقلی نداشت و تا پایان امپراتوری عثمانی بخشی از فلسطین بود.
نامی که در دوران امپراتوری های آشور، کلده، هخامنشی و یونان و روم به جنوبی ترین منطقۀ سرزمین فلسطین اطلاق می شد و اکنون بین اسرائیل و اُردُن تقسیم شده است. درّه ای است سرسبز با پستی و بلندی طبیعی که به سوی شرق و غرب رود اردن کشیده شده است. اکنون منطقه ای کشاورزی است که در آن گندم، جو، و زیتون کشت می شود. هنوز برخی از این نام برای اشاره به بخش جنوبی کرانۀ باختری رود اردن استفاده می کنند. کشور یهودیِّه را در اصل قبیلۀ عبرانی به نام یَهودا تأسیس کرد؛ اما بابِلی ها آن جا را فتح کردند (۸۵۷پ م). یهودیان تبعیدی پس از پیروزی کوروش هخامنشی از بابل به آن جا بازگشتند (۵۳۷پ م). این ناحیه قلمرو مملکتی تحت سلطۀ مَکابی ها شد (۶۱۵پ م)؛ در ۶۳پ م جزو ایالات امپراتوری روم شد. در جنگ های خسروپرویز ساسانی با امپراتوری بیزانس، بخشی از ایران شد. در دوران اسلامی هویت مستقلی نداشت و تا پایان امپراتوری عثمانی بخشی از فلسطین بود.
wikijoo: یهودیه_(فلسطین)
کلمات دیگر: