ائوسن

ائوسن (به انگلیسی: Eocene) از دورهای زمین شناسی است و به ۵۶ میلیون سال پیش تا ۳۳٫۹ میلیون سال پیش گفته می شود. در ائوسن آب وهوای زمین به طور چشمگیری گرم و مرطوب بوده است به طوریی که اوایل ائوسن گرم ترین آب وهوای ۱۰۰ میلیون سال گذشته زمین را داشته است.
کتاب به دنبال وحدت (از فیزیک تا عرفان) نویسنده:دکتر بهزاد زمانی مقدم انتشارات اطلاعات
تنوع یابی پستانداران و پرندگان که در دور پالئوسن آغاز شده بود در دور ائوسن ادامه یافت و در ائوسن بسیاری از انواع پستانداران جدید یعنی نیاکان فیل، کرگدن، اسب، خوک و گاو ظاهر شدند و خزندگان تنومند از بین رفتند. نخستین علف های امروزی نیز در ائوسن پدید آمدند. پایان ائوسن با یک انقراض عظیم معروف به رخداد انقراضی ائوسن-الیگوسن همراه بود که به بخش اروپایی این رخداد که تأثیر زیادی بر زیاگان اروپا داشت اصطلاحاً «گسست بزرگ» Grande Coupure می گویند.
واژه ائوسن از زبان یونانی گرفته شده و از نظر لغوی به معنای «پگاه نو» است. ائوین پس از دور پالئوسن و پیش از دور الیگوسن قرار دارد.
گرمای هوا در اواخر ائوسن کمی رو به کاهش گذاشت اما هم چنان تا عرض های بالای جغرافیایی هوا گرمسیری بوده و تنها بالاتر از مدار قطبی هوای معتدلی حاکم بوده است. در این دور در منطقه بالاتر از مدار قطبی جنگل های پهن برگ می روییده است.