رام کردن زن سرکش

رام کردن زن سرکش (The Taming of the Shrew) نمایشنامه ای کمدی اثر ویلیام شکسپیر است که در حدود سال های ۱۵۹۷–۱۵۹۴ نوشته شده است.
کریستوفر سلای: یک سرهم بند مست.
یک لرد، یک بانو، یک امربر، بازیگران، شکارچیان و خدمت گزاران.
ارتباط نمایشنامهٔ رام کردن زن سرکش شکسپیر با یک نمایشنامهٔ دیگر به نام یک سرگذشت مطبوع و خودبینانه به نام رام کردن زن سرکش (۱۵۹۴) اثر نمایشنامه نویسی ناشناس همواره مورد بحث شکسپیرشناسان بوده است. اکثر شکسپیرشناسان معتقدند که آن اثر منبع مستقیم نمایشنامه شکسپیر بوده و بعضی نیز بر این اعتقادند که صورتی ناقص و تحریف شده از آن است. تمام عناصر مختلف طرح داستان نیز در هر دو نمایشنامه مشترک اند. موضوع زن سرکش نیز در کمدی های دوران الیزابت وجود داشته است؛ یک مثال آن «شوخی شاد یک همسر سرکش و ملعون و جا گرفتنش در دل مورل به خاطر رفتار خوبش» (۱۵۶۰) است. زیربنای معاشقه رؤیایی خواهر جوان نیز به منظومه ای سوپوزتو اثر شاعر قرن چهاردهم ایتالیا آریوستو مشابهت دارد.
این نمایش دارای یک پیش پرده و ۵ پرده است. شخصیت های پیش پرده عبارت اند از:
نمایشنامه دارای ۱۵ شخصیت است. شخصیت های نمایشنامه عبارت اند از:

---

---

---

---

رام کردن زن سرکش (The Taming of the Shrew)
نمایش نامه ای کمدی از ویلیام شکسپیر، به زبان انگلیسی، نخستین اجرا در ۱۵۹۴، نخستین چاپ در ۱۶۲۳. اربابِ از شکار بازگشته، مسگرِ مست بی هوشی به نام کریستوفر اسلای را به قصر خود می برد. چون اسلای از خواب بیدار می شود، چنین وانمود می کنند که او اربابی بوده و فراموشی به او دست داده است. سپس نمایشی را به افتخار او بازی می کنند که رام کردن زن سرکش نام دارد. ماجرای نمایش از این قرار است که گرمیو و هورتنسیو عاشق بیانکا، دختر کوچک تر ارباب باتیستا، شده اند، اما ارباب بنا ندارد بیانکا را پیش از خواهر بزرگ ترش، کاترین لجوج و بلهوس، شوهر دهد. گرمیو و هورتنسیو طبق نقشه ای پتروکیوی سردمزاج اما مجرب را به خواستگاری کاترین می فرستند. پتروکیو با دلبری نظر کاترینِ چموش را به خود می گرداند، اما چون با او ازدواج می کند، زبان به تحقیرش می گشاید و بدین سان او را رامِ خود می کند. هورتنسیو و گرمیو طرفی از عشقِ بیانکا نمی بندند. بیانکا با لوچنتیو ازدواج می کند و هورتنسیو با بیوه ای پیوند زناشویی می بندد. در صحنۀ آخر، سه زوج در مهمانی گرد هم آمده اند. مردان بر سر این که زن کدام یک فرمانبردارتر است شرط می بندند و پتروکیو برنده می شود. نمایش با سخنرانی ای دربابِ لزوم انقیاد زنان از مردان پایان می یابد. شکسپیر این نمایش نامه را از شخصیت های مفروض اثر آریوستو اقتباس کرد، اما مضمون آن را از حالت قرون وسطایی به در آورد و بدان وجهی تربیتی بخشید. هرمان گوتس اپرایی از این نمایش ساخت و در مانهام به روی صحنه برد (۱۸۷۴).