امین الضرب

امین الضرب لقبی است که به اشخاص بانفوذ که امین پادشاهان و سلاطین در ضرب سکه بوده اند می گویند و در هر دوره ای شخصی مسئول ضرب سکه رایج کشور می شده است را امین الضرب می گفته اند.
دهخدا، علی اکبر. لغت نامه (واژهٔ امین الضرب)، انتشارات دانشگاه تهران، جلد اول، چاپ اول۱۳۸۵.
امین الدوله، علی خان (۱۳۴۱)، خاطرات سیاسی امین الدوله، تهران: امیرکبیر
طهران قدیم، تهران
در لغت نامه دهخدا آمده است:
رئیس یا سرپرست ضرابخانه. و بعد از کلمه امین آمده است: (اصطلاح دوره قاجاریه) شخص مورد اعتماد شاه... و غیره.
از معروف ترین آن ها می توان به حاج محمدحسن خان اصفهانی، معروف و مشهور به (امین الضرب) پدر و محمدحسین امین الضرب پسر در دوره قاجار اشاره کرد.

اَمینُ الضَّرب (اصفهان ۱۲۵۰ـ تهران ۱۳۱۱ش)
اَمینُ الضَّرب
(لقب حاج محمدحسین) از تجار و ملاکین مشهور و آزادی خواه دورۀ مشروطۀ ایران. فرزند حاج محمد حسن امین الضرب اصفهانی ، مشهور به کمپانی، بود و تحصیلات مقدماتی را نزد معلمان سرخانه آموخت . سپس نزد پدر رموز تجارت را فراگرفت و پس از آن به اروپا رفت . بعد از بازگشت به ایران به لقب امین الضرب ملقب و عهده دار ضرابخانۀ کشور شد، و در سفر سوم مظفرالدین شاه به فرنگستان (۱۳۲۳ق) همراه او بود. امین الضرب در اندک زمانی، از تجار موفق زمان خود گردید و در انقلاب مشروطه از مشروطه طلبان حمایت کرد و کمک های مالی او پشتوانۀ اقتصادی مشروطه خواهان به حساب می آمد. وی در دورۀ اول مجلس شورای ملی (۱۳۲۵ق) وکالت مجلس را یافت و در دورۀ دوم نایب رئیس مجلس شد. پس از کودتای سوم اسفند ۱۲۹۹ش، به دستور سیدضیاءالدین طباطبایی بازداشت شد و پس از خلاصی در ادوار هفتم ، هشتم و نهم مجلس شورای ملی و مجلس مؤسسان (۱۳۰۴ق) به نمایندگی مجلس شورا برگزیده شد. وی در اواخر عمر، ریاست اتاق تجارت را به دست آورد. امین الضرب در برخی از شهرهای اروپایی دفاتر تجارتی داشت . او نخستین کارخانه برق کشور را در تهران دایر کرد و برنامه های وسیعی برای توسعۀ اراضی کشاورزی و صادرات و واردات داشت . او مردی مؤدب و مردم دار بود و در میان گروه های مردم ، احترام خاصی داشت. وی را پس از درگذشت در قم، در صحن امین السلطان، به خاک سپردند.