روبرتو مانچینی (به ایتالیایی: Roberto Mancini) (زاده ۲۷ نوامبر ۱۹۶۴) بازیکن پیشین و مربی فوتبال ایتالیایی است. او در گذشته بازیکن فوتبال بوده و به عنوان بازیکن در تیم های باشگاهی بولونیا و سمپدوریا و همچنین لاتزیو و لسترسیتی بازی کرده و در دوران بازیگری خود در تیم ملی ایتالیا ۳۶ بازی انجام داده است.
مانچینی توانست تیم اینتر را پس از ۱۷ سال به مقام قهرمان ایتالیا برساند.
او توانست در فصل ۲۰۰۵–۲۰۰۴ رکورد ۴۰ بازی بدون شکست را در رقابت های مختلف (جام حذفی ولیگ قهرمانان اروپا و سری آ) رقم بزند این رکورد با شکست در داربی میلان از هم گسست.
او در فصل ۲۰۰۷–۲۰۰۶ رکورد ۱۷ برد متوالی در سری آ را کسب کرد. همچنین با کسب ۳۰ پیروزی در فصل ۲۰۰۷–۲۰۰۶ بیشترین تعداد برد یک تیم دریک فصل تا آن زمان را کسب کرد.
طی سال های ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۸ اینتر و رُم ۴ فینال پیاپی جام حذفی را برگزار کردند که این موضوع یک پدیده استثنایی محسوب می شود.
در ابتدای دوران مربیگری و در تیم فیورنتینا مدتی به خاطر نداشتن مدرک مربیگری با مشکل مواجه شد.
در زمان حضور (به عنوان مربی) در لاتزیو و فیورنتینا جوان ترین مربی حاضر در سری آ شناخته می شد.
او در زمانی که مربی لاتزیو بود تنها مربی شاغل در سری آ بود که در هیئت مدیره باشگاه هم عضویت داشت.
در زمانی که مانچینی مربی اینتر بود (در سال ۲۰۰۵–۲۰۰۶) با وجود اینکه اینتر به مقام سوم دست یافته بود، به خاطر شرکت یوونتوس و میلان در تبانی (کالچو پولی) عنوان قهرمانی به اینتر رسید.
مانچینی ۵ دوره پیاپی بین سال های ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۸ به فینال جام حذفی ایتالیا رسید که یک بار با لاتزیو و ۴ بار همراه با اینتر میلان رسید.
به خاطر موفقیت های فراوان در جام حذفی ایتالیا در دوران بازیگری و مربیگری، به مانچینی لقب «آقای جام حذفی» دادند (او ۴ بار به عنوان مربی و ۶ بار به عنوان بازیکن به این عنوان دست یافته است).
بسیاری مانچینی را به خاطر شال گردن های معروفش می شناسند. شاید او اولین مربی باشد که مد اختصاصی خود را دارد. نکته جالب در مورد این شال گردن ها این است که آن ها همیشه به رنگ پیراهن باشگاهی است که مانچینی در آن مربیگری می کند.
مانچینی بعد از عقد قرارداد با منچستر سیتی به یکی از مربیانی تبدیل شد که بیشترین حقوق را دریافت می کند.
مانچینی توانست به همراه منچستر سیتی ۲۰ پیروزی متوالی در بازی های خانگی و در لیگ برتر انگلستان بدست آورد این رکورد با تساوی ۳ بر ۳ مقابل ساندرلند پایان یافت.
او در سال ۲۰۱۱ توانست با قهرمانی در جام حذفی انگلستان منچستر سیتی را پس از ۳۵ سال قهرمان یک جام معتبر کند.
با قهرمانی در لیگ برتر انگلستان، این تیم را پس از ۴۴ سال قهرمان لیگ انگلستان کرد.
او بنا به گزارش فرانس فوتبال سومین مربی پردرآمد جهان در فصل۲۰۱۴–۲۰۱۳ شناخته شد.
بنا به گزارش مارکا نام او در میان ۱۰ مربی قرار دارد که بین سال های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۵ بیشترین مخارج را در بازار نقل و انتقالات انجام داده اند
در سال ۲۰۱۵ و در بازی اینتر برابر ساسولو او ۱۱ بازیکن از ۱۱ ملیت متفاوت را در ترکیب اینتر میلان قرار داد.
او مربیگری را در سال ۲۰۰۰ و به عنوان دستیار اسون گوران اریکسون در باشگاه لاتزیو آغاز کرد و سپس به عنوان سرمربی، در تیم های فیورنتینا، لاتزیو، اینتر میلان، منچستر سیتی و همچنین گالاتاسرای فعالیت داشته است. او تاکنون به تمام افتخارات در عرصهٔ باشگاهی (به عنوان بازیکن و مربی) دست یافته و تنها به قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا دست نیافته است هرچند با تیم سمپدوریا به فینال این رقابتها رسیده است و هم اکنون شاید بتوان نام مانچینی را در میان برترین مربیان فوتبال دنیا در حال حاضر قرار داد. مانچینی توانست تیم اینتر را پس از ۱۷ سال به مقام قهرمان ایتالیا برساند. مانچینی ۵ دوره پیاپی بین سال های ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۸ به فینال جام حذفی ایتالیا رسید که یک بار با لاتزیو و ۴ بار با اینتر میلان بود. او همچنین به عنوان موفق ترین مربی اینترمیلان در ۳۰ سال گذشته شناخته می شود. با قهرمانی در لیگ برتر انگلستان، و همچنین باشگاه فوتبال منچسترسیتی را پس از ۴۴ سال قهرمان لیگ انگلستان کرد.
مانچینی در سال ۱۹۶۴ در شهر کوچک یسی در مارکهٔ ایتالیا به دنیا آمد ولی اندکی بعد به همراه پدر، مادر و خواهر کوچک ترش، استفانی به شهر کوهستانی روکاداشپیده نقل مکان کرد. زندگی مانچینی کوچک که یک کاتولیک بار آورده شده بود بیشتر حول و حوش مذهب و فوتبال می چرخید. در جوانی دستیار کشیش بود و برای تیم محلی فوتبال آئورا کالچو بازی می کرد. اولین مراسم عشای ربانی او با مسابقهٔ فوتبال تیمش هم زمان شده بود. نیمه های مراسم بود که مشخص شد مانچینی ۸ ساله غیبش زده است. کشیش محلی او که مسئولیت برگزاری مراسم عشای ربانی را بر عهده داشت، معمولاً به مربی گری فوتبال نیز می پرداخت. کشیش که شنیده بود تیمش در انتهای نیمهٔ اول ۲ بر هیچ عقب افتاده است، پس از آنکه «جسم و خون عیسی را به مانچینی جوان داد» (نان و شراب در مراسم عشای ربانی نمادی از گوشت و خون عیسی در نظر گرفته می شوند)، از او پرسید که آیا کفش های فوتبال و ساک ورزشی اش را به همراه دارد. روبرتو پاسخ داد که آن ها در رختکن هستند و کشیش از او خواست که بی سروصدا و بدون آنکه چیزی به پدرش بگوید از در پشتی خارج شود و آن ها را بپوشد چرا که تیم به او نیاز دارد.
مانچینی برخلاف بسیاری از همکاران خود که اکنون مربیانی موفقی هستند و بازیکنان بزرگی نبوده اند هم بازیکن بزرگی بوده و هم در حال حاضر به عنوان یک مربی خوشنام شناخته می شود. مانچینی فوتبال خود را به عنوان مهاجم در سال ۱۹۸۱ در تیم بولونیا آغاز کرد و در نخستین فصل حضورش، ۳۰ بازی انجام داد و ۹ گل زد.
مانچینی توانست تیم اینتر را پس از ۱۷ سال به مقام قهرمان ایتالیا برساند.
او توانست در فصل ۲۰۰۵–۲۰۰۴ رکورد ۴۰ بازی بدون شکست را در رقابت های مختلف (جام حذفی ولیگ قهرمانان اروپا و سری آ) رقم بزند این رکورد با شکست در داربی میلان از هم گسست.
او در فصل ۲۰۰۷–۲۰۰۶ رکورد ۱۷ برد متوالی در سری آ را کسب کرد. همچنین با کسب ۳۰ پیروزی در فصل ۲۰۰۷–۲۰۰۶ بیشترین تعداد برد یک تیم دریک فصل تا آن زمان را کسب کرد.
طی سال های ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۸ اینتر و رُم ۴ فینال پیاپی جام حذفی را برگزار کردند که این موضوع یک پدیده استثنایی محسوب می شود.
در ابتدای دوران مربیگری و در تیم فیورنتینا مدتی به خاطر نداشتن مدرک مربیگری با مشکل مواجه شد.
در زمان حضور (به عنوان مربی) در لاتزیو و فیورنتینا جوان ترین مربی حاضر در سری آ شناخته می شد.
او در زمانی که مربی لاتزیو بود تنها مربی شاغل در سری آ بود که در هیئت مدیره باشگاه هم عضویت داشت.
در زمانی که مانچینی مربی اینتر بود (در سال ۲۰۰۵–۲۰۰۶) با وجود اینکه اینتر به مقام سوم دست یافته بود، به خاطر شرکت یوونتوس و میلان در تبانی (کالچو پولی) عنوان قهرمانی به اینتر رسید.
مانچینی ۵ دوره پیاپی بین سال های ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۸ به فینال جام حذفی ایتالیا رسید که یک بار با لاتزیو و ۴ بار همراه با اینتر میلان رسید.
به خاطر موفقیت های فراوان در جام حذفی ایتالیا در دوران بازیگری و مربیگری، به مانچینی لقب «آقای جام حذفی» دادند (او ۴ بار به عنوان مربی و ۶ بار به عنوان بازیکن به این عنوان دست یافته است).
بسیاری مانچینی را به خاطر شال گردن های معروفش می شناسند. شاید او اولین مربی باشد که مد اختصاصی خود را دارد. نکته جالب در مورد این شال گردن ها این است که آن ها همیشه به رنگ پیراهن باشگاهی است که مانچینی در آن مربیگری می کند.
مانچینی بعد از عقد قرارداد با منچستر سیتی به یکی از مربیانی تبدیل شد که بیشترین حقوق را دریافت می کند.
مانچینی توانست به همراه منچستر سیتی ۲۰ پیروزی متوالی در بازی های خانگی و در لیگ برتر انگلستان بدست آورد این رکورد با تساوی ۳ بر ۳ مقابل ساندرلند پایان یافت.
او در سال ۲۰۱۱ توانست با قهرمانی در جام حذفی انگلستان منچستر سیتی را پس از ۳۵ سال قهرمان یک جام معتبر کند.
با قهرمانی در لیگ برتر انگلستان، این تیم را پس از ۴۴ سال قهرمان لیگ انگلستان کرد.
او بنا به گزارش فرانس فوتبال سومین مربی پردرآمد جهان در فصل۲۰۱۴–۲۰۱۳ شناخته شد.
بنا به گزارش مارکا نام او در میان ۱۰ مربی قرار دارد که بین سال های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۵ بیشترین مخارج را در بازار نقل و انتقالات انجام داده اند
در سال ۲۰۱۵ و در بازی اینتر برابر ساسولو او ۱۱ بازیکن از ۱۱ ملیت متفاوت را در ترکیب اینتر میلان قرار داد.
او مربیگری را در سال ۲۰۰۰ و به عنوان دستیار اسون گوران اریکسون در باشگاه لاتزیو آغاز کرد و سپس به عنوان سرمربی، در تیم های فیورنتینا، لاتزیو، اینتر میلان، منچستر سیتی و همچنین گالاتاسرای فعالیت داشته است. او تاکنون به تمام افتخارات در عرصهٔ باشگاهی (به عنوان بازیکن و مربی) دست یافته و تنها به قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا دست نیافته است هرچند با تیم سمپدوریا به فینال این رقابتها رسیده است و هم اکنون شاید بتوان نام مانچینی را در میان برترین مربیان فوتبال دنیا در حال حاضر قرار داد. مانچینی توانست تیم اینتر را پس از ۱۷ سال به مقام قهرمان ایتالیا برساند. مانچینی ۵ دوره پیاپی بین سال های ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۸ به فینال جام حذفی ایتالیا رسید که یک بار با لاتزیو و ۴ بار با اینتر میلان بود. او همچنین به عنوان موفق ترین مربی اینترمیلان در ۳۰ سال گذشته شناخته می شود. با قهرمانی در لیگ برتر انگلستان، و همچنین باشگاه فوتبال منچسترسیتی را پس از ۴۴ سال قهرمان لیگ انگلستان کرد.
مانچینی در سال ۱۹۶۴ در شهر کوچک یسی در مارکهٔ ایتالیا به دنیا آمد ولی اندکی بعد به همراه پدر، مادر و خواهر کوچک ترش، استفانی به شهر کوهستانی روکاداشپیده نقل مکان کرد. زندگی مانچینی کوچک که یک کاتولیک بار آورده شده بود بیشتر حول و حوش مذهب و فوتبال می چرخید. در جوانی دستیار کشیش بود و برای تیم محلی فوتبال آئورا کالچو بازی می کرد. اولین مراسم عشای ربانی او با مسابقهٔ فوتبال تیمش هم زمان شده بود. نیمه های مراسم بود که مشخص شد مانچینی ۸ ساله غیبش زده است. کشیش محلی او که مسئولیت برگزاری مراسم عشای ربانی را بر عهده داشت، معمولاً به مربی گری فوتبال نیز می پرداخت. کشیش که شنیده بود تیمش در انتهای نیمهٔ اول ۲ بر هیچ عقب افتاده است، پس از آنکه «جسم و خون عیسی را به مانچینی جوان داد» (نان و شراب در مراسم عشای ربانی نمادی از گوشت و خون عیسی در نظر گرفته می شوند)، از او پرسید که آیا کفش های فوتبال و ساک ورزشی اش را به همراه دارد. روبرتو پاسخ داد که آن ها در رختکن هستند و کشیش از او خواست که بی سروصدا و بدون آنکه چیزی به پدرش بگوید از در پشتی خارج شود و آن ها را بپوشد چرا که تیم به او نیاز دارد.
مانچینی برخلاف بسیاری از همکاران خود که اکنون مربیانی موفقی هستند و بازیکنان بزرگی نبوده اند هم بازیکن بزرگی بوده و هم در حال حاضر به عنوان یک مربی خوشنام شناخته می شود. مانچینی فوتبال خود را به عنوان مهاجم در سال ۱۹۸۱ در تیم بولونیا آغاز کرد و در نخستین فصل حضورش، ۳۰ بازی انجام داد و ۹ گل زد.
wiki: روبرتو مانچینی