ام داوود

اُمّ داوود (قرن ۲ق)
بانویی فاضل و پرهیزکار که دعا و عمل ام داوود به او منسوب است. مادر داوود بن حسن مثنی است، که معاصر امام صادق (ع) بوده، و هنگامی که داوود به زندان منصور دوانیقی گرفتار شد و در معرض خطر بود، مادرش نزد امام صادق (ع) رفت. ایشان دعای استفتاح و آداب آن را به او آموخت که پس از انجام دادن آن به زودی فرزندش آزاد شد. این دعا در کتب ادعیه مشهور است.

[ویکی شیعه] ام ّداوود، همسر حسن مثنی و مادر رضاعی امام صادق(ع) است. کنیه او از نام فرزندش داوود بن حسن گرفته شده است. نام او حبیبه یا فاطمه بوده است. اعمال ام داوود و دعای استفتاح (دعای ام داوود) را او از امام صادق(ع) نقل کرده کرده است.
ام داوود این اعمال و دعا را برای رهایی فرزندش از زندان، از امام صادق(ع) آموخت و روایت کرد. به گفته او پس از انجام اعمال ام داوود، داوود از زندان آزاد شد و به خانه برگشت.
حبیبه یا به نظر برخی فاطمه، معروف به ام داوود دختر عبدالله بن ابراهیم و همسر حسن مُثَنّیٰ بوده است. او به جهت نام فرزندش، داوود بن حسن، به ام داوود شهرت یافته است. در اعیان الشیعه، کنیه دیگر او، ام خالد بربریه معرفی شده است.