شیپور

بوق , قرن

نفیر، سرنا، سرنای برنجی دهان گشاد، سازبادی
( اسم ) آلت موسیقی برنجین از سازهای بادی دارای دهانه ای گشاد نفیر .

(شَ ) (اِ. ) = شبور: از سازهای بادی ، دارای دهانه ای گشاد.

شیپور. [ ش َ / ش ِ ] ( اِ ) نفیر را گویند که برادر کوچک کرناست ، و آنرا نای رومی نیز خوانند. ( برهان ). معرب آن شبور. نای رومی که در رزم نوازند. ( از رشیدی ) ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). نفیر و نای رومی. نفیر برنجین که دهان گشادی دارد و از قدیم الایام آنرا در جنگ می نواختند. ( غیاث اللغات ) ( ناظم الاطباء ). نای رویین. ( حاشیه فرهنگ اسدی ). نای رویین که در حربها زنند. ( فرهنگ خطی ). بوق. از عبری شبور. ( از حاشیه اسرارالبلاغه چ المنار ص 28 ). از آرامی و سریانی گرفته شده. ( تقی زاده مجله یادگار سال 4 شماره 6 ص 22 ). آیا اصل این کلمه شه پور بوده است ؟ حاجی خلیفه در فصل علم الاَّلات العجیبة الموسیقائیه از نوع مزامیر یکی را بنام «بور» ( پور ) آورده است. ( یادداشت مؤلف ) :
بزن کوس رویین و شیپور و نای
بکشمیر و کابل فراوان مپای.بفرمودتا برکشیدند نای
همان سنج و شیپور و هندی درای.از آواز شیپور و هندی درای
همی کوه رادل برآمد ز جای.ز کوس و نفیر و خروش درای
ز شیپور و از ناله کرّنای.غو کوس با مهره برشد بهم
ز شیپور و از نای برخاست دم.شغبهای شیپور از آهنگ تیز
چو صور سرافیل در رستخیز.همان شیپور با صد راه نالان
بسان بلبل اندرآبسالان.

---

شیپور. [ ] ( اِخ ) نام پهلوانی ایرانی. ( لغات شاهنامه ).

از سازهای بادی با دهانۀ گشاد و شبیه سرنا که معمولاً از برنج ساخته می شود، نفیر، سرنا.
* شیپور استاش: (زیست شناسی ) مجرای استاش، مجرایی که گوش میانی را به حفره های بینی مربوط می سازد، مجرایی که حلق را با حفرۀ صماخی مربوط می کند و فشار هوا را در دو طرف پردۀ صماخ یکسان نگه می دارد.