مترادف مسجع : قافیه دار، مقفی، موزون، سجع دار
برابر پارسی : خوش آهنگ
مسجع
مترادف مسجع : قافیه دار، مقفی، موزون، سجع دار
برابر پارسی : خوش آهنگ
فارسی به انگلیسی
rimed (prose)
مترادف و متضاد
قافیه‌دار، مقفی، موزون، سجع‌دار
فرهنگ فارسی
سخن با سجع و قافیه
( اسم ) کلام دارای سجع
کلام مسجع
( اسم ) کلام دارای سجع
کلام مسجع
فرهنگ معین
(مُ سَ جَّ ) [ ع . ] (اِمف . ) سخن با سجع و قافیه .
لغت نامه دهخدا
مسجع. [ م َ ج َ ] ( ع اِ ) مقصد. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
مسجع. [ م ُ س َج ْ ج ِ ] ( ع ص ) نعت فاعلی از تسجیع. آنکه سخن با سجع و کلام مسجع می گوید. ( از اقرب الموارد ) ( از منتهی الارب ). رجوع به تسجیع شود.
مسجع. [ م ُ س َج ْ ج َ ] ( ع ص ) نعت مفعولی از تسجیع. رجوع به تسجیع شود. || کلام مسجع، که سجع داشته باشد. ( از اقرب الموارد ). که به سجع است. که سجع دارد. دارای سجع. باسجع. سخنی است که در آن سجع به کار برده شده باشد. ( کشاف اصطلاحات الفنون ). سخن با قافیه. ( غیاث ) ( آنندراج ). || عبارت است از آنکه شاعر بیتی را به چهار قسم متساوی کند، و بعد از رعایت سجع بر قافیه واحد، چهارم بر قافیه ای آورد که بنای شعر بر آن است. ( کشاف اصطلاحات الفنون ).صنعتی که شاعر شعر را چهار حصه کند و بعد رعایت سه سجع، حصه چهارم را بر قافیه ای که بنای شعر بر آن نهاده است تمام کند، چنانچه این بیت سعدی :
باز آ و در چشمم نشین ای دلستان نازنین
کاشوب و فریاد از زمین تا آسمانم میرود.
( از غیاث ) ( از آنندراج ).
و رجوع به سجع شود.
مسجع. [ م ُ س َج ْ ج ِ ] ( ع ص ) نعت فاعلی از تسجیع. آنکه سخن با سجع و کلام مسجع می گوید. ( از اقرب الموارد ) ( از منتهی الارب ). رجوع به تسجیع شود.
مسجع. [ م ُ س َج ْ ج َ ] ( ع ص ) نعت مفعولی از تسجیع. رجوع به تسجیع شود. || کلام مسجع، که سجع داشته باشد. ( از اقرب الموارد ). که به سجع است. که سجع دارد. دارای سجع. باسجع. سخنی است که در آن سجع به کار برده شده باشد. ( کشاف اصطلاحات الفنون ). سخن با قافیه. ( غیاث ) ( آنندراج ). || عبارت است از آنکه شاعر بیتی را به چهار قسم متساوی کند، و بعد از رعایت سجع بر قافیه واحد، چهارم بر قافیه ای آورد که بنای شعر بر آن است. ( کشاف اصطلاحات الفنون ).صنعتی که شاعر شعر را چهار حصه کند و بعد رعایت سه سجع، حصه چهارم را بر قافیه ای که بنای شعر بر آن نهاده است تمام کند، چنانچه این بیت سعدی :
باز آ و در چشمم نشین ای دلستان نازنین
کاشوب و فریاد از زمین تا آسمانم میرود.
( از غیاث ) ( از آنندراج ).
و رجوع به سجع شود.
مسجع. [ م ُ س َج ْ ج َ ] (ع ص ) نعت مفعولی از تسجیع. رجوع به تسجیع شود. || کلام مسجع، که سجع داشته باشد. (از اقرب الموارد). که به سجع است . که سجع دارد. دارای سجع. باسجع. سخنی است که در آن سجع به کار برده شده باشد. (کشاف اصطلاحات الفنون ). سخن با قافیه . (غیاث ) (آنندراج ). || عبارت است از آنکه شاعر بیتی را به چهار قسم متساوی کند، و بعد از رعایت سجع بر قافیه ٔ واحد، چهارم بر قافیه ای آورد که بنای شعر بر آن است . (کشاف اصطلاحات الفنون ).صنعتی که شاعر شعر را چهار حصه کند و بعد رعایت سه سجع، حصه ٔ چهارم را بر قافیه ای که بنای شعر بر آن نهاده است تمام کند، چنانچه این بیت سعدی :
باز آ و در چشمم نشین ای دلستان نازنین
کاشوب و فریاد از زمین تا آسمانم میرود.
(از غیاث ) (از آنندراج ).
و رجوع به سجع شود.
مسجع. [ م ُ س َج ْ ج ِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از تسجیع. آنکه سخن با سجع و کلام مسجع می گوید. (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب ). رجوع به تسجیع شود.
مسجع. [ م َ ج َ ] (ع اِ) مقصد. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
فرهنگ عمید
سخن دارای سجع و قافیه.
پیشنهاد کاربران
مسجع= آهنگین، اگر سجع عربی نباشد میتوان گفت سجع دار یا سجع گونه چون برخی از واژگانی که در عربی هم اسفایده میشوند و پایان آنها به واک �ع� می رسد در اصل پارسی هستند مانند شیوع، طلوع، اشباع و. . .
سخن سجع دار و موزون
کلمات دیگر: