قوه مقننه

قوه قانونگذاری یا قوه مقننه نوعی انجمن گفتگویی (مشورتی) با اختیارهای ایجاد، اصلاح و لغو قانون است. قوه های قانون گذاری با نام های گوناگونی شناخته می شوند، بیش ترین نام های به کار رفته شده پارلمان، کنگره یا مجلس می باشد.
برای اطلاعات بیشتر دربارهٔ قوهٔ مقننه در جمهوری اسلامی ایران به مقاله مجلس شورای اسلامی مراجعه کنید.

قوّۀ مُقَنِّنه (legislature)
نهاد یا نهادهای قانون گذار در هر نظام سیاسی. برخی از قوای مقننّه تک مجلسی و برخی دیگر دومجلسیاند. در بیشتر دموکراسی هایی که قوۀ مقننۀ آن ها دومجلسی است مجلس سفلا، یا مردمی، قدرت و اختیارات بیشتری دارد، جز مواردی استثنایی مانند ایالات متحدۀ امریکا که مجلس علیا، موسوم به سنا، به موجب قانون اساسی اختیاراتی بیشتر از مجلس سفلا یا مجلس نمایندگان دارد. بیشتر اعضای مجلس های سفلا یا قوای مقننۀ تک مجلسی را مردم برمی گزینند، و مجالس علیا از اعضایی انتصابی یا ترکیبی از اعضای انتصابی و انتخابی تشکیل می شوند. در ایالات متحدۀ امریکا، اعضای هر دو مجلس با رأی مردم انتخاب می شوند، در حالی که در انگلستان، مجلس سفلا موسوم به مجلس عوام انتخابی است و مجلس علیا یا مجلس اعیان از اعضایی تشکیل یافته است که عضویت در این مجلس را به ارث برده اند یا به عضویت آن منصوب شده اند. در ایران قوۀ مقننه از مجلس شورای اسلامی که مردم نمایندگان آن را به طور مستقیم انتخاب می کنند و شورای نگهبان که انتصابی مقام رهبری است تشکیل می شود. شورای نگهبان مصوبات مجلس شورای اسلامی را بررسی می کند و در صورتی که خلاف موازین اسلام و قانون اساسی کشور باشد برای بررسی مجدد به مجلس شورای اسلامی باز می گرداند. در صورتی که مجلس و شورای نگهبان به توافق نرسند آن مصوبه برای تصمیم نهایی به شورای تشخیص مصلحت نظام فرستاده می شود.