لایه شاخی

لایهٔ شاخی(اِستراتوم کورنِئوم) به خارجی ترین لایهٔ سطح روپوست (اِپیدِرمیس) در پوست انسان گفته می شود. لایه ای که به طور مکانیکی در تماس مداوم با دنیای اطراف است و اجسام و اشیاء مختلف با آن اصطکاک ایجاد می کنند و مملو از سلول های مرده و فاقد هسته و اندامک یاخته ای(اُرگانل) است. شکل و ساختار این لایه٬ پوست را از عفونت٬ تبخیر سریع آب سطحی* و آسیب های مداوم مکانیکی-شیمیایی درامان نگه می دارد.واژه شاخی از آن جا آمده که پس از کشف کراتین در شاخ حیوانات توسط دانشمندان٬ وجود چنین حجم کراتین در بیرونی ترین لایه پوست باعث شد که اصطلاح لایهٔ شاخی را همواره برای خود نگه دارد.
اپیدرم
شورهٔ سر
کراتین
لایه شاخی از ۲۰ الی ۳۰ لایه سلولی، هر یک متشکل از سلول های مرده سوار بر هم که در زیر میکروسکپ چیزی شبیه فلس است٬ تشکیل شده است. استراتوم کورنئوم بیشترین قسمت اپیدرم و سرشار از کراتین است و بیشترین فشار مکانیکی را تحمل می کند.
از لایه رویانی اکتودرم٬ هنگامیکه کراتوسیتها در حال تبدیل شدن هستند٬ ابتدا شکل خارمانند و سپس دانه دار یافته و با تجمع مداوم کراتین، پهن شده و می میرند و تشکیل لایه براق(لایه شیشه مانند) داده و سرانجام تشکیل استراتوم کورنئوم(لایه شاخی) داده و در پایان با مملو شدن از کراتین از بین می روند.
استراتوم کورنئوم در اپیدرم٬ یک لایهٔ اسیدی(Acid mantle) به همراه دارد که وظیفه آن مرزبانی شیمیایی پوست در برابر باکتری ها٬ ویروس ها و ریزموجودهای سطح پوست است. پی هاش این لایه بسیار نازک٬ بین ۴ و ۶ و بنابراین اسیدی است. با توجه به اینکه ریزموجودها و آلودگی ها بشدت بازی(آلکالین) هستند در برخورد با ردای اسیدی وضعیتی نرمال در لایه شاخی بوجودمی آید.

لایۀ شاخی (cornified layer)
لایۀ بالایی پوست که در آن، یاخته ها مرده اند و پروتئینی رشته ای، با نام کراتین که در ناخن ها و مو نیز یافت می شود، جایگزین سیتوپلاسم یاخته ها شده است. شاخی شدن به پوست خاصیتی محافظتی و ضدآب می بخشد.