شوهر

رجل , زوج

مردزن دار، مردی که بازنی زناشویی کندشوهرگویند
( اسم ) مردی که با زنی زناشویی کرده مرد زن دار شو شوی زوج . یا شوهر دادن . دختر یا زنی را به عقد ازدواج مردی در آوردن .

(هَ ) [ اوس . ] (اِ. ) مردی که با زنی ازدواج کند، مرد زن دار، شوی ، زوج .

شوهر. [ ش َ / شُو هََ ] ( اِ ) بَعْل. زوج. ( آنندراج ). شوی. جفت. همسر. میره. حلیل. ( یادداشت مؤلف ) ( مهذب الاسماء ). مرد آنگاه که زن گرفته باشد :
مرا شوهری بود بازارگان
گزیده همی در میان سران.پس یعقوب آنجا[ زمین مصر ] مقام کرد و زلیخا یوسف را به شوهر کرد. ( مجمل التواریخ ). شوهر که نه درخورد زن باشد ناکرده اولیتر. ( مرزبان نامه ).
نه لایق بود عیش با دلبری
که هر بامدادش بود شوهری.اجتلاء؛ جلوه دادن عروس را بر شوهر. ( منتهی الارب ).
- به شوهر دادن ؛ عروس کردن. دختر را به شوی سپردن :
تو روی دختر دلبند طبعمن بگشای
که پیر گشت و ندادم به شوهر عنین.

همسر زن، شو، شوی.

شی؛ میرِه