شوی

جفت، زوج، شو، شوهر، مرد، همسر ≠ زن، زوجه، عیال

[ په . ] (اِ.) شوهر.

(اِ.) گوشت کباب کرده ، گوشت بریان .

(شَ) (اِ.) پیراهن .

شوی ٔ. [ ش ُ وَی ْءْ ] (ع اِ مصغر) لغت ردی ٔ است درتصغیر «شی ٔ» از ادریس بن موسی نحوی . (منتهی الارب ).

شوی . (اِ) شوربا و آهاری را گویند که بر روی تار پارچه ای که می بافند مالند. (برهان ). آهار جولاهان بود و آن را بت نیز گویند. (یادداشت مؤلف ). پت . رجوع به پت و شوی مال شود. || شوربا و آش . (جهانگیری ) (انجمن آرا). شوربا. (رشیدی ) (فهرست مخزن الادویه ).

رودکی .

بدایعی بلخی .

فردوسی .

فردوسی .

فردوسی .

فرخی .

منوچهری .

اسدی .

ناصرخسرو.

ناصرخسرو.

نظامی .

مولوی .

سعدی .

سعدی .

سعدی .

نزاری .

منوچهری .

ناصرخسرو.

نظامی .

منجیک .

نظامی .

شوی . (نف مرخم ) شو. بشورنده . شوینده . (فرهنگ رشیدی ) (انجمن آرا). شوینده . آنکه چیزی را شستشو میکند. (ناظم الاطباء). مخفف شوینده . (یادداشت مؤلف ). رجوع به شوینده و شوییدن و شستن شود. || (اِمص ) شستن . || (فعل امر) امر به شستن . (برهان ) (جهانگیری ). رجوع به شستن شود.
در ترکیبات ذیل کلمه ٔ شوی گاه معنی وسیله ٔ شستن دارد و گاه شوینده :
ترکیب ها:
- تن شوی (هر دو معنی ). جاشوی . جامه شوی . چشم شوی (ظرفی برای محلول اسید بریک و مانند آن که چشم را در آن باز کنند). خودشوی . دست شوی . رخت شوی (گل ...). روشوی (سفیداب قرص کرده ). ریگ شوی . سرشوی . طلاشوی . قاب شوی (جل ...). قالی شوی . قلیان شوی . کهنه شوی . گربه شوی . گلیم شوی . مرده شوی .

شوی . [ ش َ ] (اِ) پیراهن است و به عربی قمیص گویند. (برهان ). شبی . رجوع به شبی شود.

شوی . [ ش َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان درونگر بخش نوخندان شهرستان دره گز و 446 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

شوی . [ ش َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان سردشت بخش سردشت شهرستان دزفول و 100 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6).

شوی . [ ش َ وا ] (ع ص ، اِ) کار سهل و اندک از هر چیز. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || ستور ریزه . (منتهی الارب ). مال پست . (از اقرب الموارد). || اطراف دستها و پایها و سرهای مردم . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ). کرانه ها، یعنی دست و پای . (ترجمان علامه ٔ جرجانی ). || هر عضو که نه جای قتل باشد. یقال : رماه فأشواه ؛ اذا لم یصب المقتل و یقال : لاتشوی ولکن تقتل . || گوسپندان . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || پوست سر. (منتهی الارب ). شواة یکی . (ترجمان علامه ٔ جرجانی ).

شوی . [ ش َ وا] (ع اِ) ج ِ شاة. (منتهی الارب ). رجوع به شاة شود.

منوچهری .

سوزنی .

شوی . [ ش َ وی ی ] (ع اِ) ج ِ شاة. (منتهی الارب ). رجوع به شاة شود.

شوی . [ ش ِ ] (اِ) شبت و آن رستنیی باشد که آن را ریزه کنند و در طعام و ماست ریزند.(برهان ). شبت . (جهانگیری ). مخفف شوید. || دهلیز و دالان خرد و کوچک . (برهان ) (ناظم الاطباء).

۱. = شُستن
۲. شوینده (در ترکیب با کلمۀ دیگر): رخت‌شوی، مرده‌شوی.

شوهر#NAME?

آنچه از گوشت که بریان شده؛ گوشت کباب‌کرده؛ بریان.