رذیلت

رذیلت عمل یا رفتار یا عادتی است که در جامعهٔ مربوطه غیر اخلاقی، فاسد، یا تحقیرآمیز در نظر گرفته شود. در کاربرد جزئی تر، رذیلت به یک اشتباه، کاستی، ناتوانی، یا تنها یک عادت بد اشاره دارد.
رذیلت ویژگی شخصیتی نامطلوب یا پستی همچون ستمگری یا بزدلی است. شماری از رذیلت های اخلاقی شامل این موارد می باشند: خشم، غرور، دروغ، ترس، بی وفایی، شک، حسادت، حرص، بی عدالتی، بی صبری، بی پروایی، تنبلی، بطالت، ضعف، غضب.

[ویکی فقه] رذیلت در علم اخلاق بر هر صفت ناپسند همچون تکبر اطلاق می شود.از عنوان یاد شده در بابهایی نظیر صلات، حج و امر به معروف و نهی از منکر سخن گفته اند.
در علم اخلاق، رذیلت بر هر صفت زشت و ناپسند، همچون تکبر، عجب، حسد، بخل، حرص و غیر آنها از صفات حیوانی اطلاق می شود.مقابل آن، فضیلت است که بر صفات پسندیده و انسانی نظیر صداقت، تواضع و قناعت اطلاق می گردد.
رذیلت درآیات و روایات
در بسیاری از آیات و روایات به تحصیل فضایل و تزکیه و تهذیب نفس از رذایل اخلاقی سفارش و تأکید شده است.چنان که در جوامع حدیثی، بویژه وسائل الشیعة، بابهایی چند بدین منظور اختصاص یافته است.
احکام رذیلت
← پاکی امام جمعه از رذائل
...