دای میو Daimyo (به ژاپنی: 大名) عنوانی کلی است که برای اشاره به اربابان و زمین داران بزرگ در دوران پیشامدرن ژاپن به کار برده می شود. دای میوها از زمین های پهناور و موروثی خود، بر بیشتر سرزمین های کشور حکم می راندند. دای میو از ترکیب دو واژه دای(大)به معنای بزرگ و میو (مخفف 名田 میودن به معنای ملک شخصی) تشکیل شده است. گاه شوگون یا نایب پادشاه از میان همین امیران رزم آور منطقه ای انتخاب می شد. دای میوها پس از شوگون ها، قدرتمندترین حاکمان ژاپن فئودالی از قرن دهم تا قرن نوزدهم بودند.
wiki: دایمیو