شهروندی

شهروندی (معادل واژه «سیتیزن شیپ» (انگلیسی: Citizenship)) را قالب پیشرفتهٔ «شهرنشینی» می دانند. به باور برخی از کارشناسان، شهرنشینان هنگامی که به حقوق یکدیگر احترام گذارده و به مسئولیت های خویش در قبال شهر و اجتماع عمل نمایند به «شهروند» ارتقاء یافته اند.شهروندی تا پیش از این در حوزهٔ اجتماعی شهری بررسی می شد اما پس از آن شهروندی مفاهیم خود را به ایالت و کشور گسترش داده است، اگرچه امروزه بسیاری به شهروندی جهانی نیز می اندیشند.شهروندی امروزه کاربردها و معانی مختلفی یافته است.
آشنایی با حقوق و مسئولیت های شهروندی
بحث و بررسی دربارهٔ سرفصل ها و موضوعات مهم شهروندی
فهم و شناخت جامعه و آشنایی با فعالیت های اجتماعی
مشارکت فعال در یک برنامه اجتماعی یا گروهی
شهروندی در زبان فارسی از مشتقات شهر (city) است.
یک شهروند یک عضو رسمی یک شهر، ایالت یا کشور است. این دیدگاه، حقوق و مسئولیت هایی را به شهروند یادآور می شود که در قانون پیش بینی و تدوین شده است. از نظر حقوقی، جامعه نیازمند وجود مقرراتی است که روابط تجاری، اموال، مالکیت، شهرسازی، سیاسی و حتی مسائل خانوادگی را در نظر گرفته و سامان دهد. از این رو از دید شهری موضوع حقوق شهروندی، روابط مردم شهر، حقوق و تکالیف آنان در برابر یکدیگر و اصول و هدف ها و وظایف و روش انجام آن است. همچنین نحوه اداره امور شهر و کیفیت نظارت بر رشد هماهنگ شهر است که می توان به عنوان مهم ترین اصولی بدانیم که منشعب از حقوق اساسی کشور است.
در واقع حقوق شهروندی آمیخته ای است از وظایف و مسئولیت های شهروندان در قبال یکدیگر، شهر و دولت یا قوای حاکم و مملکت و همچنین حقوق و امتیازاتی که وظیفه تأمین آن حقوق بر عهدهٔ مدیران شهری (شهرداری)، دولت یا به طور کلی قوای حاکم می باشد.به مجموعه این حقوق و مسئولیت ها، «حقوق شهروندی» اطلاق می شود.

شَهْروَندی (citizenship)
موقعیت هریک از افراد و اعضای یک کشور. در بیشتر کشورها اشخاص به محض تولد یا پس از کسب تابعیت موقعیت شهروندی می یابند. با داشتن چنین موقعیتی، شخص مشمول حقوقی چون حق رأی می شود و تحت حمایت قانون قرار می گیرد، و در برخی از کشورها مسئولیت هایی مانند خدمت نظام نیز بر دوش او گذاشته می شود.