حمله هوایی

به حمله نظامی نیروی هوایی به موضع زمینی دشمن گفته می شود که بسته به تاکتیکهای نظامی انتخاب شده ممکن است حمله یگانه های توپخانه، تانک، زرهی، یا پیاده نظام را به دنبال داشته باشد. حملات هوایی عموماً به وسیله هواپیماهایی نظیر بمب افکنها، هواپیماهای حمله زمینی یا جنگنده های ضربتی صورت می گیرد. سلاح هایی که در حمله هوایی به کار برده می شوند می تواند از گلوله های مسلسل تا موشک و انواع مختلف بمب نظیر جنگ افزار هسته ای یا سلاح شیمیایی را در بر بگیرد. اینها غالباً در بمباران های استراتژیکی به کار گرفته می شوند.
اولین حمله هوایی با حمله یک هواپیمای آلمانی به شهر لیژ در بلژیک در ۶ اوت ۱۹۱۴ (ششمین روز آغاز جنگ جهانی اول) صورت گرفت که بر اثر آن ۹ غیرنظامی کشته شدند.
از بزرگترین حمله های هوایی می توان به بمباران اتمی هیروشیما و ناگازاکی، بمباران هامبورگ و بمباران درسدن اشاره کرد که همگی در جنگ جهانی دوم رخ داده اند.
حملات نیروی هوایی عراق علیه ایران از بارزترین نشانه های معاصر بمباران است. حمله عراق به مناطق مسکونی و غیرنظامی از روز سوم جنگ ایران و عراق آغاز شد. مردم اهواز در ۲ مهر ۱۳۵۹ شاهد بمباران هوایی خانه هایشان بودند. اهالی اندیمشک و دزفول نیز که در طول جنگ بارها شاهد بمباران و موشک باران شهرشان بودند، اولین بار در تاریخ ۱۶ مهر ۱۳۵۹ مورد هجوم ۴ فروند میگ عراقی واقع شدند. در این حمله ۷۰ نفر ساکنان شهر کشته و ۳۰۰ نفر زخمی و خسارات فراوانی به تأسیسات شهری وارد شد. با این حال نیروهای نظامی ایران تا خرداد ۱۳۶۳ از بمباران مناطق مسکونی عراق خودداری کردند.در زمستان ۱۳۶۵ جنگ شهرها توسط عراق وارد مرحله جدیدی شد. در این دوره که ۲۲ روز به طول انجامید، بیش از ۳۰۰۰ ایرانی غیرنظامی کشته و بیش از ۱۱۰۰۰ نفر مجروح شدند. عراق در طول این مدت اهدافی مانند مدارس و بیمارستان ها را هدف موشک های خود قرار داده بود؛ ولی مهمترین دوره جنگ شهرها از دهم اسفند ۱۳۶۶ تا یازدهم اردیبهشت ۱۳۶۷ به طول انجامید و طی آن بیش از ۱۲ هزار غیرنظامی شامل کودکان و سالخوردگان کشته و متجاوز از ۵۳ هزارنفر مجروح شدند.

حملۀ هوایی (air raid)
حمله ای که از هوا معمولاً بر روی هدف های غیرنظامی همچون کارخانه ها، خطوط راه آهن یا مراکز ارتباطی، مخابراتی صورت می گیرد (← بمب). حمله های هوایی درخلال جنگ جهانی دوم با پیدایش هواپیمایی نظامی آغاز شد؛ اما تولید بمب افکن های دوربُرد بود که در طول جنگ جهانی دوم باعث بروز حملات منظم و گسترده شد. نخستین حمله های هوایی در جنگ جهانی اول با کشتی های هوایی صورت گرفت، زیرا فقط آن ها بُرد لازم را داشتند. اما در مراحل بعدی جنگ از هواپیماهایی استفاده شد که عملکردشان بهبود یافته بود. بمباران عموماً بی هدف و کور بود و علت آن دشواری هدف گیری دقیق نخستین بمب های رایج در آن زمان بود. علی رغم ماهیت نسبتاً محدود این گونه حملات بی هدف، تعداد تلفات بریتانیا ۴,۸۳۰ نفر و آلمان ۲,۵۸۹ نفر بود (۱۹۱۴ـ ۱۹۱۸). در حملاتِ دو طرفِ درگیر در جنگ جهانی دوم هزاران نفر کشته شدند؛ جالب این که حملات هوایی و «برق آسا»ی آلمان بر روی لندن و دیگر شهرهای بریتانیا (۱۹۴۰ـ۱۹۴۱)، استفاده از بمب های آتش زا در درسدن در فوریۀ ۱۹۴۵، و حملات هوایی با بمب افکن و راکت از آن زمان تاکنون تاکتیک نظامی استاندارد بوده است. نخستین راکت هایی که در حملات هوایی به کار برده شد آلمانی و با نامV۱ وV۲ بود. این «بمب های پرنده» باعث شد که هزاران نفر در حمله به لندن و دیگر شهرهای اروپای غربی در ۱۹۴۴ کشته شوند . درخلال جنگ خلیج فارس در ۱۹۹۱ نیروهای ائتلافی سازمان ملل (UN)حملات هوایی بی شماری بر روی بغداد، پایتخت عراق، صورت دادند، که در اثر آن تأسیسات نظامی، پادگان ها، و شبکه های ارتباطی، مخابراتی عراق منهدم شد (حدود ۲۵۰ هزار غیرنظامی نیز کشته شدند).