بمب

بمب نوعی جنگ افزار است که شامل محفظه ای پرشده از مواد منفجره است که پس از پرتاب و برخورد با هدف منفجر می شود.
بمب آتش زا
بمب اتمی
بمب الکترومغناطیسی
بمب خوشه ای
بمب دقیقه ای
بمب دودزا
بمب شیمیایی
بمب صوتی
بمب کثیف
بمب لوله ای
بمب ناپالم
بمب هدایت لیزری
بمب هوشمند
بمب هیدروژنی

بُمب (bomb)
بُمب
ظرفی پُر از مواد منفجره یا شیمیایی. عموماً در جنگ ها به کار برده می شود و انواع گوناگونی دارد، که از آن جمله اند: بمب های آتش زا، بمب های هسته ای، و موشک ها (← جنگ هسته ای). هر چیزی را که برای ایجاد خسارت با انفجار طراحی شده می توان بمب نامید. (همچون بمب های کارگذاشته شده در اتومبیل ها، بمب های پُستی). در ابتدا، بمب ها از هواپیماها به پایین ریخته می شدند (از جنگ جهانی اول) و در جنگ جهانی دوم نیز بمب هایی پدید آمدند که با راکت پرتاب می شدند (V۱,V۲). دهۀ ۱۹۶۰ شاهد گسترش موشک هایی بود که از هواپیماها، پایگاه های زمینی و یا زیردریایی ها پرتاب می شدند. در دهۀ ۱۹۷۰، سیستم های هدایت لیزری گسترش یافت تا با دقت فراوانی به هدف های کوچک نیز اصابت کند. شکافت هسته ای یا بمب اتم در دهۀ ۱۹۴۰ حاصل شد و درخلال جنگ جهانی دوم، امریکا سه بمب اتم منفجر کرد: نخست انفجار آزمایشی ۱۶ ژوئیه ۱۹۴۵ در آلاموگوردو در نیومکزیکوی امریکا بود؛ سپس در ۶ اوت بمبی بر روی شهر هیروشیما انداخته شد، نخستین باری بود که در جنگ واقعی استفاده می شد؛ و سه روز بعد نیز بمب دیگری بر روی شهر ناگازاکی ژاپن انداخته شد. قدرت بمبی که در هیروشیما به کار رفت، معادل ۱۲,۷۰۰ تُن تی ان تی و در ناگازاکی ۲۲هزار تن تی ان تی بود. همجوشی هسته ای یا بمب هیدروژنیدر دهۀ ۱۹۵۰ ساخته شد و تا دهۀ ۱۹۶۰ مقدار ۱۰۰ مگاتن کلاهک هسته ای (۵هزار برابر قوی تر از بمب های جنگ جهانی دوم) در چند قاره تولید شد. در میان کشورهای تولیدکننده، امریکا و شوروی چنان ذخیرۀ عظیمی دارند که حتی تا چندین بار هم برای نابودی کشور و ازبین بردن جمعیت یکدیگر کافی است. ( ← زمستان هسته ای). بیشتر بمب های جدید ذرات معلق کمتری تولید می کنند، درحالی که «بمب های کثیف» بمب هایی اند که مقدار فراوانی از ذرات رادیواکتیو را از روکش نوع یو ۲۳۸ (ایزوتوپ اورانیوم) تولید می کنند.