لفور

دهستان لفور (لپور) یکی از دهستان های شهرستان سوادکوه شمالی در استان مازندران در شمال ایران است.
دریاچهٔ سد البرز
جنگل خربمرد
امامزاده سه تن بزرگوار - گزو
امام زاده سید محمد ال کیا- نفت چال
امامزاده سید علی کیا-امام کلا
آبشار اسکلیم (گالش کلا)
این دهستان از سمت جنوب به ارتفاعات رشته کوه البرز، از سمت غرب به منطقه قرآن تالار یا بابلکنار و از سمت شرق به جنگل های منتهی به بخش زیراب و جوارم و از سمت شمال به جنگل های منتهی به بخش شیرگاه محدود است. دهستان لفور از۲۹ آبادی و روستا تشکیل شده است که مهم ترین روستاهای آن عبارت اند میرارکلا، بورخانی، دهکلان، لفورک، گشنیان، شاه کلا، مرزیدره، پاشاکلا، اسبوکلا، چاشتخوران از شامل روستای نفت چال و آبادی های پلیکا، سیاه کلا، قاضی کلا، پاپک، تاشیه، سوته، تپه سر، خربمرد)، وامام کلا (شاه کلا)، چاکسرا، حجی کلا، درزی کلا، رئیس کلا، آبندان، رنگو، سنگ سی، شارقلت، عالم کلا، غوزک رودبار، کالی کلا، کفاک، گالش کلا، لودشت و مرزی دره می باشد. براساس آخرین سرشماری عمومی کشور در سال ۱۳۸۵ جمعیت این منطقه ۴۸۲۶ نفر و مساحت آن با احتساب مناطق جنگلی ان حدود هشت هزار هکتار می باشد. آیت الله صالحی مازندرانی نفت چالی از مشاهیر بزرگ این دهستان بودند که بخاطر وی نام سد البرز به سد آیت الله صالحی مازندرانی تغییر نام پیدا کرد.از دیگر مشاهیر این خطه می توان سیدعلی ادیانی نماینده دوره های هشتم و دهم مجلس را نام برد.
دهستان لفور از مجموعه دره ها و ارتفاعات تشکیل شده است که بلندترین نقطه آن به نام روستای بورخانی، ۶۵۱ متر از سطح دریا ارتفاع دارد. حوزهٔ ارتفاعات و دره های لفور شامل ارتفاعات منطقه امام کلا ودره مرزیدره، دره میرارکلا، دره آذز (خربمرد) ارتفاعات اسبوکلا و دره موزین را تشکیل می دهند که ارتفاع آن ها از غرب به شرق و متمایل به سمت رشته کوه البرز افزایش می یابد که این دره ها و ارتفاعات به به دره ها و ارتفاعات وسو منطقه لفور را در غرب شهرستان سوادکوه پدیدآورده اند که دارای جنگلهای انبوه و بسیار زیبائی می باشد. دره های مذکور رودخانه های کوچک آذررود، گتو (کرسنگ رود)، و بولک را ایجاد می کنند که پس از هم پیوستن به یکدیگر در پایین دست روستای مرزیدره رود لفور (لپور روهار که لپور اسم قدیمی لفور می باشد که هنوز در میان بومیان منطقه به این نام خوانده می شود و روهار اسم بومی رودخانه می باشد) را تشکیل می دهند. کمترین عرض این رودخانه ۱۰ متر و بیشترین عرض آن ۸۰ متر است. دبی سالانه این رودخانه در استگاه بابل ۳/۵۶۱ میلیون متر مکعب است که کمترین میزان آبدهی آن در ماه های تیر و مرداد است.
اسپهبد لفور «۲۵۰ ق / ۸۶۴ م» از بازماندگان خاندان قارن در این روزگار «حدود ۲۵۰ هـ. ق/۸۶۴ م» با زیدیه و سپاه او هم پیمان شده بود. اسپهبدلفور ظاهراً کمک به زیدیه را بهانه ای کرده بود تا بدان وسیله از توسعه و بسط قدرت و نفوذ خاندان باوند که تدریجاً مایه زحمت و وحشت آن ها شده بود به موقع جلوگیری نماید. به هر حال هر چند اسپهبد قارن بن شهریار باوندی در مقابل اسپهبد لفور به مقاومت برخاست، اما لشکری که سید حسن به یاری اسپهبدلفور فرستاد و ظاهراً به غیر از داوطلبان کلار، دیلمان و آمل، شامل باذوسپانان فریدون از خاندان پادوسپانان رویان هم می شد، موجب شکست و هزیمت اسپهبد قارن شد و خطری که از سوی این خاندان، قارنیان را تهدید می کرد، موقتاً برطرف شد. از عاقبت کار اسپهبد لفور پس از این واقعه اطلاع چندانی در دست نیست. برخی پژوهندگان بر این باورند که نام سوادکوه با تغییر واژه کهن فرشوادگر به فرشوادکوه سپس تبدیل آن به سوادکوه پدید امده است. در بر خی از اسناد و کتب تاریخی اسامی دیگری مانند قارن کوه، شروین کوه، جبال شروین و کولاچی نیز برای این ناحیه بکار رفته است.