تبعیض مثبت

تبعیض مثبت، تخصیص سهمیه یا تبعیض جبرانی ((به انگلیسی: positive discrimination) - (به انگلیسی آمریکایی: Affirmative Action)) به معنی در پیش گرفتن سیاست و روشی برای اصلاح رویه های تبعیض آمیز در برابر اقلیت های نژادی، زنان، از کارافتادگان و سایر گروه هایی است که در طول تاریخ، از برخی یا بسیاری مزیت های اجتماعی بی بهره مانده اند. برای مثال، در سال ۱۹۷۰ در آمریکا، سیاهان دوازده درصد جمعیت را دارا بودند اما فقط ۲٫۲ درصد پزشکان از نژاد سیاه بودند. دانشکدهٔ پزشکی کالیفرنیا در اجرای برنامهٔ تبعیض مثبت، رویهٔ پذیرش دانشجو را تغییر داد و از هر صد پذیرش، شانزده مورد را برای سیاه پوستان اختصاص داد.
توتراس لوتکه، «ساخته شدن آمریکا»، شهرام ترابی، (دفتر مطالعات سیاسی و بین المللی، تهران، ۱۳۷۹)، چاپ اول
تبعیض مثبت به مجموعه امتیازات اجتماعی اقلیت ها و رنگین پوستان در ایالات متحده آمریکا اشاره دارد که با برخورداری از این امتیازات اقلیت ها به برابری با سفید پوستان دست پیدا نمایند. در جامعه آمریکا به دلیل سال ها تبعیض نژادی اقلیت ها از شانس برابر در دستیابی به تحصیل و شغل محروم بوده اند. از این رو فعالان مبارزه با تبعیض نژادی در اوایل دهه ۱۹۵۰ ایده تبعیض مثبت را مطرح کردند. این تلاش ها سرانجام با اعلام مشروعیت تبعیض مثبت در قانون اساسی از سوی دیوان عالی فدرال ایالات متحده آمریکا در سال ۱۹۷۳ نتیجه داد.