طاط

طاط فرزانه ای اسطوری ای در مصر قدیم است. او لااقل از ۳۰۰۰ سال قبل از میلاد در مصر مقدس شمرده می شود و گفته اند که حکمتش او را به یک خدا بدل ساخته. او با اختراع خط هیروگلیف مقدس مقبولیت یافت و سیمای او را که به عنوان کاتب با سر یک اگراس و با منقاری خمیده به تصویر درآمد، در بسیاری معابد و مقبره ها می توان دید. او فرستندهٔ پیام های الهی مقدس و ثبت کنندهٔ اعمال آدمیان است. در ایوان بزرک در روز داوری نهایی، بعد از آن که جملگی از مرگ اوزیریس زنده شدند، طاط معلوم می دارد آیا شخص متوفی معرفت و تطهیر روحانی را آموخته یا نه و بعد مکان او را در آسمان مشخص می کند. یونانیان که از طریف نهضت ترجمه با آثار او اشنا شده بودند، طاط را با هرمس، یکی از خدایان خود یکی کردند. آنان برای تمایز هرمس مصری با هرمس یونانی به وی عنوان «هرمس مثلث العظمه» (تریمگیستوس) به معنای سه بار معظم دادند. کتابهای منسوب به وی (هجده عدد) به هرمتیکا معروف است.