نیروگاه

نیروگاه (به انگلیسی: (power station)، که با نام «کارخانه برق» هم شناخته می شود، مجموعه ای از تأسیسات صنعتی است که از آن برای تولید انرژی الکتریکی استفاده می شود.
نیروگاه هسته ای که از یک راکتور هسته ای برای تولید گرما و چرخاندن توربین های بخار استفاده می کند.
نیروگاه سوخت فسیلی که انرژی گرمایی مورد نیاز را از سوزاندن سوخت های فسیلی مانند نفت، گاز طبیعی یا زغال سنگ تأمین می کند.
نیروگاه هایی که از منابع انرژی های تجدید پذیر استفاده می کنند وانرژی مورد نیاز خود را از انرژی بادی، انرژی خورشیدی، انرژی جزر و مد دریا، انرژی حرارتی موجود در آب های اعماق زمین، و بیومس (سوزاندن ضایعات مزارع نیشکر، زباله های شهری، بیوگازها و دیگر منابع این چنینی) تأمین می کند.
وظیفه اصلی یک نیروگاه تبدیل انرژی از دیگر شکل های آن مانند انرژی شیمیایی، انرژی هسته ای، انرژی پتانسیل گرانشی و... به انرژی الکتریکی است. وظیفه اصلی در تقریباً همه نیروگاه ها بر عهده مولد یا ژنراتور است؛ ماشینی دوار که انرژی مکانیکی را به انرژی الکتریکی تبدیل می کند. انرژی مورد نیاز برای چرخاندن یک ژنراتور از راه های مختلفی تأمین می شود و عموماً به میزان دسترسی به منابع مختلف انرژی در آن منطقه و دانش فنی گروه سازنده بستگی دارد.
در یک نیروگاه حرارتی انرژی مکانیکی مورد نیاز برای به حرکت در آوردن مولدها به وسیله حرارتی که معمولاً از سوختن سوخت ها به وجود می آید تأمین می شود. بیشتر نیروگاه های حرارتی (در حدود ۸۶ درصد آنها) از بخار برای انتقال حرارت و ایجاد انرژی مکانیکی استفاده می کنند و به همین دلیل این نیروگاه ها را نیروگاه های بخاری نیز می نامند. بر طبق قانون دوم ترمودینامیک هرگز نمی توان تمامی انرژی حرارتی را به انرژی مکانیکی تبدیل کرد بنابراین همیشه مقداری از حرارت اضافی در محیط آزاد می شود، حال اگر از این حرارت برای انجام فرایندهای صنعتی یا گرمایش ناحیه ای استفاده کنیم می توانیم راندمان استفاده از انرژی را بالا ببریم، این روش که در برخی تأسیسات حرارتی مورد استفاده قرار می گیرد، سیستم ترکیبی گرما و نیرو یا CHP نام دارد. یکی از کاربردهای این روش که بیشتر در خاورمیانه مورد استفاده قرار می گیرد استفاده از انرژی حرارتی اضافی برای نمک زدایی آب است. درنمک زدایی آب دریا نیازبه حجم زیاد بخاربا فشارکم می باشد که ازچرخه ترکیبی بدون مشعل بایداستفاده کرد.
طبقه بندی نیروگاه ها براساس نوع سوخت مصرفی و عامل محرک به صورت زیر است.

نیروگاه (power station)
نیروگاه زغال سنگی
جایگاه تولید انرژی الکتریکی، با استفاده از سوخت یا منبع انرژی دیگر. سوخت های معمول نیروگاه ها عبارت اند از سوخت های فسیلیمانند زغال سنگ، نفتو گاز، و سوخت هسته ایاورانیوم. منابع تجدیدپذیرانرژی عبارت اند از انرژی پتانسیل گرانشیبرای تولید برقِ آبیو انرژی باد. از منبع انرژی برای به کارانداختن توربیناستفاده می کنند. به این منظور، مستقیماً جریان آب یا فشار باد را به کار می گیرند یا به صورت غیرمستقیم از فشار بخارِ حاصل از سوزاندن سوخت های فسیلی یا گرمای حاصل از شکافت هسته های اورانیوم استفاده می کنند. توربین ها نیز مولدهای برقرا به کار می اندازند و برقی با ولتاژ بسیار بالا تولید می کنند. نیروگاه های زغال سنگی بزرگ برای ادامۀ کار خود زغال سنگ فراوانی مصرف می کنند. این نیروگاه هر روز ۱۰۰۰ کامیون زغال سنگ مصرف می کند. با مصرف هر تن زغال سنگ حدود ۲هزار کیلووات ساعت برق تولید می شود، اما به سبب مشکلات ناشی از باران اسیدیو گرم شدن جهانیاستفاده از نیروگاه های زغال سنگی رو به کاهش است.