کلمه جو
صفحه اصلی

ویزیگوت ها

فرهنگ فارسی

ویزیگوتها یا گوتهای غربی یکی از دسته های عمده اقوام آلمانی ( ژرمن ها ) بودند که در اوایل قرن چهارم میلادی از استر و گوتها یا گوتهای شرقی جدا شدند و در ایالات واقع در ناحیه دانوب رخنه کردند . در سال ۳۷۶ ویزیگوتها در مقابل تهاجم اقوام هون به سرزمینهای رومی گریختند . در نتیجه میان آنان و رومی ها جنگ در گرفت و آنها لشکریان روم را که به سرداری شخص امپراطور به سرکوبی آنها آمده بودند تار و مار کردند ( ۳۷۸ م . ) و دولت روم ناچار ایالاتی چند بدانها واگذاشت تا در آنجا استقرار یابند ( ۳۸۲ م . ) . اما در سال ۳۹۵ که آلاریک اول به پادشاهی ویزیگوتها رسید فتوحات و تاخت و تاز ویزیگوتها آغاز شد. در زمان پادشاهی آتولف آنها گل ( فرانسه امروزی ) و شمال ایتالیا را گرفتند. قدرت ویزیگوتها در زمان اوریک به اوج خود رسید ولی با شکست ۵٠۷ آلاریک دوم رو به زوال نهاد .

دانشنامه عمومی

ویزیگوت ها یا باختَرگُت ها یا (به لاتین: Visigothi) (به فرانسوی: Wisigoths) یکی از دو شاخه اصلی گوتها -از ژرمن های خاوری- بودند. شاخه دیگر اوستروگوت ها (خاورگت ها) بودند. اینان امپراتوری روم را در دوره کوچ آشفته ساختند.
نویسندگان ویکی پدیای انگلیسی، Visigoths. (نسخه ۳ ژوئن ۲۰۰۷)
دائرةالمعارف تاریخ - ویلیام گاند - متن انگلیسی
آندلس یا تاریخ حکومت مسلمین در اروپا
تاریخ فتوحات مسلمانان در اروپا - شکیب ارسلان
نامدارترین نیروهای ویزیگوت زیر فرمان آلاریک یکم در سال ۴۱۰ میلادی به رم تاختند. پس از فروپاشی روم غربی ویزیگوت ها تا دو سده و نیم دیگر در اروپا نقش بزرگی را بازی کردند. آنها کم کم در آغاز سده پنجم پس از میلاد مسیح به شبه جزیره ایبری کوچیدند و پادشاهی هایی را در تولوز و تولدو برپا نمودند و نوادگانشان تا سده هشتم هم بر آن سامان فرمان می راندند.
این قوم ژرمن در سدهٔ چهار و پنج میلادی از آن سوی رودخانه راین به سمت جنوب فرانسه امروزی آمده و یک پادشاهی را در نواحی شهر «تولوز» تأسیس کردند که بعدها توسط «کلوویس» پادشاه فرانک ها از این منطقه بیرون رانده شده و به سمت اسپانیا عقب نشینی کردند. با گذشت زمان، ویزیگوت ها در این شبه جزیره یک پادشاهی اشرافی و فئودالی ایجاد می کنند. در حقیقت ویزیگوت ها الگوی حکومت رومی را برای فرمانروایی برگزیده بودند. آنها از فرهنگ یا تمدن مشخصی برخوردار نبودند و قدرت آنها در سایه شمشیر و تاخت وتاز سرداران و سربازان معنا می یافت. در روزگار ویزیگوت ها، کشاورزان وابسته به زمین بودند و حق آزادی برای رفتن به جای دیگری را نداشتند.
در یک شب تابستانی در سال ۴۱۰ میلادی، ویزیگوت ها به شهر رم حمله کردند و به مدت سه روز بربرهای گرسنه، خانه های ثرومندان را چپاول نمودند. در طول ۸۰۰ سال، این اولین باری بود که رم مورد مورد حمله قرار گرفته بود.

دانشنامه آزاد فارسی

ویزیگوت ها (Visigoth)
از اقوام ژرمن شرقی. حدود قرن ۲م. در نزدیکی دریای سیاه سکونت داشتند. به دو دسته اوستروگوت های شرقی و ویزیگوت های غربی تقسیم می شدند. اوستروگوت ها در ۳۷۲م مقهور هون ها شدند. در ۴۵۴م استقلالشان را باز یافتند و در دوران زمامداری تئودوریک کبیر بر ایتالیا دست یافتند (۴۸۸ـ۴۹۳م)؛ پس از آن که یوستی نیانوس اول، امپراتور بیزانس، ایتالیا را فتح کرد (۵۳۵ـ۵۵۵م) با دیگر ساکنان درآمیختند و از صورت قوم خارج شدند. ویزیگوت ها به تراکیا (تراکیه) کوچیدند. به فرماندهی آلاریک بر یونان و ایتالیا تاختند (۳۹۵ـ۴۱۰م)، رم را غارت کردند و در جنوب فرانسه مملکتی برپا کردند. پس از آن که به دست فرانک ها از آ ن جا رانده شدند، مملکتی در اسپانیا ایجاد کردند که تا زمان فتوحات اعراب مغربی در ۷۱۱م پابرجا بود.


کلمات دیگر: