امپراتوری روم غربی بخش غربی امپراتوری روم، بعد از تقسیم آن در سال ۳۹۵ توسط دیوکلتیان بود.نیمه دیگر این امپراتوری، امپراتوری روم شرقی بود که از آن به عنوان امپراتوری بیزانس نیز یاد می شود.امپراتوری غربی بین سده ۳ و ۵ میلادی در دوره های گوناگون وجود داشت.تئودئوس اول(۳۷۹–۳۹۵) آخرین امپراتوری بود که بر روم یگانه فرمانروایی کرد.بعد از مرگ وی امپراتوری روم به صورت نهایی تقسیم شد.امپراتوری روم غربی به صورت رسمی در ۴ سپتامبر ۴۷۶ با کناره گیری رومولوس آگوستولوس و به صورت غیررسمی با مرگ ژولیوس نپوس در سال ۴۸۰ پایان یافت.
پوستوموس: ۲۵۹ تا ۲۶۸
لایلیانوس: ۲۶۸
مارکوس اورلیوس مأیوس: ۲۶۸
ویکتورینوس: ۲۶۸ تا ۲۷۱
دومیتیانوس: ۲۷۱
تتریکوس دوم ۲۷۱ تا ۲۷۳ به همراه پسرش تتریکوس دوم
تتریکوس دوم: ۲۷۱ تا ۲۷۳
تیودوز، قبل از مرگ، امپراتوری را میان دو پسر خود تقسیم کرد. سلطنت مشرق را به آرکادیوس، پسر بزرگتر، و سلطنت مغرب را به هنوریوس، پسر کوچکتر، داد.این تقسیم بندی قطعی و ثابت بود. تیودوز آخرین امپراتور نیرومندی بود که همه جا به او احترام می گذاشتند، نتوانست بربرها را، جز با کمک سایر بربرها، به اطاعت وادارد. سختگیری های مذهبی او نیز سرمشق جانشینانش شد و شورشهایی دایمی در امپراتوری به وجود آورد.
از این زمان یعنی ۳۹۵ میلادی، امپراتوری روم مشخصا به دو قسمت تقسیم شد: امپراتوری غربی و امپراتوری شرقی، که بعدها نام بیزانس به خود گرفت. دولت شرق بیش از هزار سال تا فتح قسطنطنیه (۱۴۵۳)، به دست سلطان محمد فاتح دوام آورد، ولی دولت غرب در زمانی کمتر از یک قرن با حملات قبایل وحشی منقرض شد(۴۷۶–۳۹۵).
آتیلا پس از آنکه از به خون کشیدن شرق راضی شد، رو به سوی غرب نهاد و بهانه عجیبی برای جنگ یافت. هونوریا خواهر والنتیانوس سوم، پس از باختن گوهر ناموس به یکی از جاجبان خود، به قسطنطنیه تبعید شده بود. وی، که برای نجات از تبعیدگاه به هر تدبیر متوسل می شد، انگشتر خود را نزد آتیلا فرستاد و از او یاری خواست. آن شاه پر تزویر مکار، که شوخ طبعی خاص خودش را داشت، فرستاده شدن انگشتری را به درخواست ازدواج تعبیر کرد و مدعی ازدواج با هونوریا و گرفتن نیمی از امپراتوری روم غربی به عنوان جهیز وی شد. وزیران والنتینیانوس اعتراض کردند، و آتیلا اعلان جنگ داد. دلیل حقیقی او این بود که مارکیانوس، امپراتور جدید روم شرقی، از پرداخت خراج دریغ کرده و والنتینیانوس نیز به او تأسی جسته بود.
پوستوموس: ۲۵۹ تا ۲۶۸
لایلیانوس: ۲۶۸
مارکوس اورلیوس مأیوس: ۲۶۸
ویکتورینوس: ۲۶۸ تا ۲۷۱
دومیتیانوس: ۲۷۱
تتریکوس دوم ۲۷۱ تا ۲۷۳ به همراه پسرش تتریکوس دوم
تتریکوس دوم: ۲۷۱ تا ۲۷۳
تیودوز، قبل از مرگ، امپراتوری را میان دو پسر خود تقسیم کرد. سلطنت مشرق را به آرکادیوس، پسر بزرگتر، و سلطنت مغرب را به هنوریوس، پسر کوچکتر، داد.این تقسیم بندی قطعی و ثابت بود. تیودوز آخرین امپراتور نیرومندی بود که همه جا به او احترام می گذاشتند، نتوانست بربرها را، جز با کمک سایر بربرها، به اطاعت وادارد. سختگیری های مذهبی او نیز سرمشق جانشینانش شد و شورشهایی دایمی در امپراتوری به وجود آورد.
از این زمان یعنی ۳۹۵ میلادی، امپراتوری روم مشخصا به دو قسمت تقسیم شد: امپراتوری غربی و امپراتوری شرقی، که بعدها نام بیزانس به خود گرفت. دولت شرق بیش از هزار سال تا فتح قسطنطنیه (۱۴۵۳)، به دست سلطان محمد فاتح دوام آورد، ولی دولت غرب در زمانی کمتر از یک قرن با حملات قبایل وحشی منقرض شد(۴۷۶–۳۹۵).
آتیلا پس از آنکه از به خون کشیدن شرق راضی شد، رو به سوی غرب نهاد و بهانه عجیبی برای جنگ یافت. هونوریا خواهر والنتیانوس سوم، پس از باختن گوهر ناموس به یکی از جاجبان خود، به قسطنطنیه تبعید شده بود. وی، که برای نجات از تبعیدگاه به هر تدبیر متوسل می شد، انگشتر خود را نزد آتیلا فرستاد و از او یاری خواست. آن شاه پر تزویر مکار، که شوخ طبعی خاص خودش را داشت، فرستاده شدن انگشتری را به درخواست ازدواج تعبیر کرد و مدعی ازدواج با هونوریا و گرفتن نیمی از امپراتوری روم غربی به عنوان جهیز وی شد. وزیران والنتینیانوس اعتراض کردند، و آتیلا اعلان جنگ داد. دلیل حقیقی او این بود که مارکیانوس، امپراتور جدید روم شرقی، از پرداخت خراج دریغ کرده و والنتینیانوس نیز به او تأسی جسته بود.
wiki: امپراتوری روم غربی