مراوه تپه . [ م ُ وِ ت َپ ْ پ ِ ] (اِخ ) قصبه ٔ مرکزی بخش مراوه تپه ٔ شهرستان گنبدقابوس است . در 14هزارگزی شمال شرقی گنبدقابوس و 144هزارگزی بجنورد، در منطقه ٔ کوهستانی معتدل هوائی واقع و دارای 3000 تن سکنه است . آبش از رودخانه ٔ اترک تأمین می شود و محصولش غلات ، حبوبات ، پنبه ، صیفی ، لبنیات ، میوه جات و شغل مردمش زراعت ، گله داری ، کسب و صنایع دستی زنان قالیچه و گلیم بافی و نمدمالی است . این قصبه در حدود 3000 گز با مرز فاصله دارد. سکنه ٔ قراء کوچک ، قره کول ، قره دوغ ، قرقه ، قره قاشلی ، قره جیق ، یکه چنار، گواندر، قرقه سر، قرناولی ، پالچقلی ، بسطام دره ، یکه توت ، داغ دالی ، ساری قیمش ، قره دام ، یازگلدی جزء آمار مراوه تپه منظور شده است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3).
مراوه تپه . [ م ُ وِ ت َپ ْ پ ِ ] (اِخ ) بخش مراوه تپه قبلاً جزء شهرستان بجنورد و آمار آن جزءشهرستان گنبدقابوس بود. چون اخیراً بخش گنبد شهرستان شده بخش مراوه تپه ضمیمه ٔ آن گردیده است . این بخش در طول رودخانه ٔ اترک واقع و از طرف شمال به مرز ایران و شوروی محدود است . هوای آن معتدل و آب قسمت عمده ٔقراء آن از رودخانه ٔ اترک و برخی از چشمه سار تأمین می شود. محصول عمده ٔ بخش ، حبوبات و لبنیات است . این بخش از 23 آبادی بزرگ و کوچک تشکیل شده و جمعیت آن در حدود 11هزار تن است . مرکز بخش قصبه ٔ مراوه تپه و قراء مهم آن عبارتند از آجی سو، چناران ، قازان قیا، آلتی آقاج و قوشه تپه . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3).
