سنگ نوردی

سنگ نوردی یا صخره نوردی نوعی فعالیت است که فرد با استفاده از طناب و ابزار فنی مخصوص به بالا و پایین رفتن یا حرکت افقی بر روی صخره های طبیعی یا دیواره های سالنی می پردازد.
به نوعی از ورزش سنگنوردی (یا صخره نوردی) گفته می شود که در آن صعود بیش از یک طول طناب (یک طول طناب معمولاً ۵۰ متر است) است. دیواره نوردی خود دارای انواع متفاوتی از قبیل صعود مصنوعی و صعود طبیعی (یا کلاسیک) است. این سبک ها از لحاظ نوع حمایت های میانی و میزان اتکای صعودکننده به ابزارها یا توان بدنی خود از هم متمایزند. پارک ملی یوسیمیتی یکی از مشهورترین مکان های دیواره نوردی می باشد.
سنگ نوردی اسپورت صعودهای کوتاه (میانگین ۲۵ متر) با حمایت طناب از زمین، که صعودکننده تنها به توان بدنی خود متکی می باشد.
طبیعت:صعود مسیرهای بسیار کوتاه (تا ۱۵ حرکت) بروی تخته سنگ های کوتاه که لازمه ان استفاده از تکنیک و مهارت است. در بولدرینگ حمایت با طناب انجام نمی شود و در عوض از تشک های مخصوص به نام بولدرینگ پد (bouldering pad) استفاده می شود.

سنگ نوردی (rock climbing)
ورزشی است که از کوهنوردی مشتق شده و در ابتدا نوعی آموزش برای صعود از ارتفاعات آلپ بوده است. در حال حاضر به سه رشته تقسیم می شود: آوت کراپ برای صعود به ارتفاع کمتر از ۳۰ متر، رشتۀ پرتگاه برای ارتفاع ۳۰ تا ۳۰۰ متری، و صعود از دیوارۀ بلند که نزدیک ترین رشته به صعود واقعی از آلپ بدون خطر برف و یخ است.