مرکز شهر

مرکز شهر (به انگلیسی بریتانیایی: City centre) به مناطق اصلی و میانی هر شهر که معمولاً قلب تجاری آن شهر به حساب می آیند، گفته می شود. در اصل در گذشته شهرها به صورت شبکه های مختلفی بوده در اغلب این شبکه ها تمام خیابانها به سمت قسمت مرکزی شهر بود که در این قسمت مرکزی کلیسای بزرگ یا معابد و همچنین دستگاه حکومتی و اکثر ادارات وفعالیتهای مهم شهری قرار داشت و مردم روزها از حومه شهر به سمت مرکز می آمدندو شبها به خانه هایشان بازمی گشتند.
مرکز شهر تهران
مرکز شهر کرج
مرکز شهر نیویورک
در کشورهای مختلف عبارات گوناگونی برای اشاره به مرکز شهر به کار می رود که تقریباً معنایی مشابه دارند. ناحیه تجاری مرکزی که به اختصار سی بی دی CBD نامیده می شود عنوان دیگری برای اشاره به مرکز شهر است. در آمریکای شمالی از واژه داون تاون (به انگلیسی آمریکایی: downtown) (هسته شهر) برای این منظور استفاده می شود.
در ایران، عبارت «مرکز شهر» و برابر انگلیسی آن یعنی City centre در تابلوهای راهنمایی و رانندگی در خیابانها و جاده ها به کار می رود اما معمولاً مرکز شهر فاقد محدودهٔ معینی است. بطور سنتی مرکز شهرهای ایران شامل بازار و مناطق اطراف آن می شود که هسته قدیمی و اولیه شهر را تشکیل می دهد.مرکز شهر تهران از قوانین ترافیکی خاصی نظیر مقررات طرح ترافیک و مقررات طرح ترافیک زوج و فرد برخوردار است.

مرکز شهر (inner city)
منطقه ای که مرکز تجاری یک شهر یا شهرستان در آن واقع است. در بسیاری از شهرها، چنین ناحیه ای یکی از قدیمی ترین مناطق شهر است و چه بسا به سبب محرومیت و فساد با مشکلات اجتماعی مواجه باشد. در برخی از نظریه های مربوط به امور شهری، مناطق اطرافِ مرکز شهر «منطقۀ برزخ» یا «منطقۀ گذار» نامیده شده اند که ممکن است مشتمل بر خانه های فقیرانۀ هم شکل و مؤسسات صنعتی قدیمی در نزدیکی آن ها باشند. زمین های ارزان قیمت و اجاره های پایین در مرکز شهر موجبِ جذب گروه های قومی به این محل ها شده است و هر گروه منطقه ای را به خود اختصاص می دهد. این مناطق ممکن است با جرم ها و تنش های اجتماعی نیز مواجه باشند. با تعطیل مؤسسات صنعتی در این مناطق، بی کاری گسترش می یابد و زمین ها متروکه می شود. این مناطق برای صنایع جدید جذابیتی ندارد و سرمایه گذاری در آن ها صورت نمی گیرد.