قلاده

گردن بند، گلوبند، آنچه بگردن آویزان کنند
( اسم ) آنچه بگردن آویزند گردن بند گلو بند جمع : قلائد ( قالاید ) : و از آن عقدی ترتیب افتاد که قلاده جید دولت نظام الملکی ... تواند بود .

(قَ دَ یا دِ ) [ ع . قلادة ] (اِ. ) ۱ - گردن بند. ۲ - زنجیری که بر گردن حیوانات یا مجرمین می بندند. ۳ - واحدی برای شمارش گربه س انان .

( قلادة ) قلادة. [ ق ِ دَ ] ( ع اِ ) گردن بند.( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). حمیل. ( ناظم الاطباء ).ج ، قلائد. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) :
شیر هم شیر بود گرچه به زنجیر بود
نبرد بند قلاده شرف شیر ژیان.و با لفظ بستن و کشیدن و گسستن مستعمل. ( آنندراج ) :
دست سگ بانْت چون قلاده کشد
شیر گردون سگ معلَّم باد.صد دل به شکنج طره دربست
بر شیر ز مو قلاده بربست.شیر سیه برهنه ز هر زرّ و زیوری
سگ را قلاده در گلو و طوق در دم است.- امثال :
زن سلیطه سگ بی قلاده است . ( جامع التمثیل ).
قلاده به از سگ است . ( امثال و حکم دهخدا از نفایس الفنون ). نظیر: الساجور خیر من الکلب. ( امثال و حکم دهخدا ) :
قلاده نیم گسل گشت و شیر خشم آلود
من ار ز خویش بگفتم کنون تو میدانی.

---

قلادة. [ ق ِ دَ ] ( اِخ ) شش ستاره که قوس نامیده میشوند. ( اقرب الموارد ). در منتهی الارب در ماده «ب ل د» آرد: بلدة، یکی از منازل قمر میان نعائم و معد ذابح و گاهی از آن عدول کرده به قلاده میرود.

---

قلادة. [ ق ِ دَ ] ( اِخ ) زمخشری گوید: کوهی است از کوههای قبلیة. ( معجم البلدان ).

۱. گردن بند و گلوبند سگ و برخی جانوران دیگر.
۲. واحد شمارش برخی جانوران: دو قلاده یوزپلنگ.

گَلاده