منطق صوری

منطق صوری (Formal logic) شاخه ای از منطق است که طرز صحیح صورت بندی اندیشه را به نحو کلی بیان می کند به گونه ای که با به کار بردن آن صورت ها، ذهن از خطای صوری مصون می شود.
تمام اهمیت ارسطو در منطق و بزرگ ترین کشف او در این دانش، کشف صورت (form) است. کشفِ پایه ای ارسطو این بود که درستی و نادرستیِ استدلال هایی که ما در زبانِ طبیعی انجام می دهیم نه به محتوای آنها بلکه به صورت، تصور یا قالب آنها بستگی دارد. به دلیلِ همین بستگی به صورت است که این منطق را «صوری» می نامند. این کشف بسیار مهم به شمار می آید، هر چند که شاید پس از حل گشتن، معمایی آسان به نظر رسد. هنگامی که استدلالِ زیر را انجام می دهیم:
همهٔ انسان ها فانی اند.سقراط انسان است.نتیجه: سقراط فانی است.
به دو جملهٔ نخست «مقدماتِ» استدلال (در سنت ایرانی کُبرا و صُغرا) و به جملهٔ پایانی نتیجه می گویند. به علاوه به «سقراط» در مقدمهٔ دوم «موضوع» گفته می شود و به «انسان» در همان جمله «محمول» اطلاق می گردد.