تنظیمات

تَنْظیمات
اصلاحاتی در دورۀ امپراتوری عثمانی در قرن ۱۹م برای مدرنیزه کردن جامعه با خط مشی های غیرمذهبی. اولین مجموعه اصلاحات (۱۸۳۹) مشتمل بود بر عرفی کردن قوانین دولت در ارتباط با مردم و اموال آن ها و اصلاح مالیات بندی، به ویژه مالیات زمان جنگ. اصلاحات بعدی (۱۸۵۶) عبارت بودند از برقراری نظامی غیرمذهبی برای مدارس و وضع مجموعه قوانین جدید. تلاش ها برای مرکزیت بخشیدن به ادارۀ حکومت نیز موجب شد تا قدرت در اختیار سلطان قرار گیرد که اغلب از قدرت خود سوء استفاده می کرد. قانون اساسی ۱۸۷۸ هم با آن که وعدۀ اصلاحاتی دموکراتیک را می داد، در واقع هدفش جلوگیری از مداخلات کشورهای اروپایی بود.