مترادف بوم : بوف، جغد، کنگر، کوف، زمین، سرزمین، قلمرو، ناحیه، زمینه، متن، تابلو، جا، ماوا، مقام، مکان، سرشت، طبیعت، طینت، فطرت، نهاد
بوم
مترادف بوم : بوف، جغد، کنگر، کوف، زمین، سرزمین، قلمرو، ناحیه، زمینه، متن، تابلو، جا، ماوا، مقام، مکان، سرشت، طبیعت، طینت، فطرت، نهاد
فارسی به انگلیسی
region, country
(stone-) owl
country, countryside, eco-, field, habitat, land, region, terrain
فارسی به عربی
بیئة , منطقة
مترادف و متضاد
طرف، سامان، فضا، ناحیه، منطقه، بخش، قلمرو، سرزمین، دیار، بوم، محوطه بسیار وسیع و بی انتها
محل سکونت، بوم، مسکن طبیعی، جای اصلی، منطقه زیست جانور یاگیاهی
بوف، جغد، کنگر، کوف
زمین، سرزمین، قلمرو، ناحیه
زمینه، متن
تابلو
جا، ماوا، مقام، مکان
سرشت، طبیعت، طینت، فطرت، نهاد
۱. بوف، جغد، کنگر، کوف
۲. زمین، سرزمین، قلمرو، ناحیه
۳. زمینه، متن
۴. تابلو
۵. جا، ماوا، مقام، مکان
۶. سرشت، طبیعت، طینت، فطرت، نهاد
فرهنگ فارسی
جا، زمین، سرزمین، شهر، ناحیه، ماوی ، زمینه ومتن، زمینه آماده برای نقاشی
( اسم ) جغد بوف .
( اسم ) جغد بوف .
فرهنگ معین
[ په . ] ( اِ. ) ۱ - سرزمین ، ناحیه . ۲ - زمین شیار نکرده . ۳ - جا، مقام . ۴ - سرشت ،طبیعت . ۵ - پارچه قاب گرفته ای که روی آن نقاشی کنند. ۶ - زمینة پارچة زردوزی شده .
( اِ. ) جغد.
( اِ. ) جغد.
[ په . ] ( اِ.) 1 - سرزمین ، ناحیه . 2 - زمین شیار نکرده . 3 - جا، مقام . 4 - سرشت ،طبیعت . 5 - پارچه قاب گرفته ای که روی آن نقاشی کنند. 6 - زمینة پارچة زردوزی شده .
( اِ.) جغد.
لغت نامه دهخدا
بوم . (اِ) زمین شیارنکرده . (برهان ). زمین غیرآبادان و ناکاشته . (رشیدی ). زمین شیارنکرده و ناکاشته . (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین ). مقابل مرز. (فرهنگ فارسی معین ). زمین شیارنکرده و غیرآبادان و ناکاشته . ضد مرز که زمین کاشته ٔ زراعت کرده را گویند و رشیدی گفته که بوم زمین کاشته و مرز و کنارهای آن که قدری بلند کرده اند و این بیت حکیم سنائی در حدیقه شامل هر دو معنی است که گفته :
کشوری را که عدل عام ندید
بوم در بومش ایچ بام ندید.
و تحقیق آن است که بوم میان زمین کاشته و مرز کناره های آن ... وپاکیزه بوم ؛ از جای پاک و از خاک پاکیزه . (رشیدی ). ضد مرز. (ناظم الاطباء). || سرشت و طبیعت . (برهان ) (فرهنگ فارسی معین ). در فرهنگ بمعنی سرشت و خو گفته ، مستند به شعر سعدی : مصراع : «شنیدم که مردیست پاکیزه بوم » و در این تأمل است . (از رشیدی ). سرشت وطبیعت و خوی . (ناظم الاطباء). بمعنی سرشت و طبیعت نیز آمده چنانکه گویند پاکیزه بوم ؛ یعنی از خاک پاک و خوش سرشت چنانکه شیخ سعدی گفته :
شنیدم که مردیست پاکیزه بوم
شناسا و رهبر دراقصای روم .
گرت بیخ اخلاص در بوم نیست
از این در کسی جز تو محروم نیست .
|| سرزمین . ناحیه . (فرهنگ فارسی معین ). در اوستا «بومی » ، سانسکریت «بهومی » ، پارسی باستان «بوم » ، پهلوی «بوم » ، بمعنی سرزمین آمده . سنایی غزنوی به دو معنی آورده . (حاشیه ٔ برهان چ معین ). شهر و بلاد. (ناظم الاطباء):
سپاهی پر از جاثلیقان روم
که پیدا نبود از پی اسب بوم .
اگر آگهی یابد آن مرد شوم
برانگیزد آتش ز آباد بوم .
بفرمود تا قیصر روم را
بیارند سالار آن بوم را.
مدار او را به بوم ماه آباد
سوی مروش گسی کن با دل شاد.
فرستادش بهدیه مال بی مر
پذیرفتش خراج بوم خاور.
ز خاور همی آمد این آن ز روم
بسی یافته رنج و پیموده بوم .
در این بام گردان و این بوم ساکن
ببین صنعت و حکمت غیب دان را.
دل خزینه ٔ تست شاید کاندر او از بهر وی
بام و بوم از علم سازی وز خرد پرهون کنی .
بوم چالندرست مرتع من
مار و رنگم دراین نقاب و ثغور.
نظیر تو ز کریمان دهر پیدا نیست
بهیچ شهر و نواحی بهیچ برزن و بوم .
مناز عیش که نامردی است طبع جهان
مخور کرفس که پر کژدم است بوم و سرا.
ازنرم دلان ملک آن بوم
بود آهن آبدار چون موم .
ره پیش گرفت پیر مظلوم
آشفته دوید تا بدان بوم .
از اثر خاک تو مشکین غبار
پیکر آن بوم شده مشک بار.
دگرکین مینگیز در هیچ بوم
سر کینه خواهان مکش سوی روم .
در این بوم حاتم شناسی مگر
که فرخنده رویست و نیکوسیر.
شنیدند بازارگانان خبر
که ظلم است در بوم آن بی هنر.
- بوم و بار :
که تا بوم و بار است فرزند تو
بزرگان که باشند پیوند تو.
- بوم و بر ؛ سرزمین . (آنندراج ) :
همش پادشاهی است هم تخت و گاه
همش گنج و هم بوم و بر هم سپاه .
گر ایدون که رستم بود پیشرو
نماند بر این بوم و بر خار و خو.
بر آن بوم و بر کان نه آباد بود
تبه بود ویران ز بیداد بود.
بر این بوم و بر هر کس از راستان
زند بی وفا را از او داستان .
بر خاک فکن قطره ای از آب دو لعل
تا بوم و بر زمانه جان آرد بار.
سبزه ٔ عیش ز بوم و بر هجران مطلب
نیشکر حاصل مصر است ز کنعان مطلب .
- بوم و رست :
بباید کنون دل ز تیمار شست
به ایران نمانم بر و بوم و رست .
بدان بوم و رست آتش اندرزنم
زبرشان همه سنگ بر سرزنم .
بخورشید و دین بتان نخست
بگور و پی آدم و بوم و رست .
و با کلمات پاک و پاکیزه و بر، بصورت پاک بوم ، پاکیزه بوم ، بر و بوم و مرز و بوم آمده است . رجوع به هر یک از کلمات فوق شود.
|| قلعه و حصار. (ناظم الاطباء) :
شد آراسته پاک دیوار بوم
همه مصر شد همچو دیبای روم .
|| جایی که در آن کسی زندگی میکند. (ناظم الاطباء). || جا و مقام و منزل و مأوا. (برهان ) (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین ). || زمینه ٔ آماده شده اعم از پارچه و غیره که بر روی آن نقاشی کنند. (فرهنگ فارسی معین ).
- بوم طلا ؛ زمینه ٔ طلاکاری پارچه ٔ زری دوزی شده . (ناظم الاطباء). معنی ترکیبی آن زمین زرد و در قماشهای زربفت و غیره ، چیزی نقاشی کرده و کوفت ته نشان نموده که زمین آن طلایی باشد. (آنندراج ) (از غیاث ).
|| زمینه ٔ کتاب . زمینه ٔ کاغذ :
گزارنده ٔ نقش دیبای روم
کند نقش دیباچه را مشک بوم .
|| متن . مقابل حاشیه . (یادداشت بخط مؤلف ). زمینه ٔ پارچه ٔ زردوزی شده . (فرهنگ فارسی معین ) :
سرش ماه زرین و بومش بنفش
بزر بافته پرنیانی درفش .
بر آن تخت فرشی ز دیبای روم
همه پیکرش گوهر و زرْش بوم .
بیابید از این مایه دیبای روم
که پیکر بریشم بود زرْش بوم .
در و دیوار و بوم آسمانه
نگاریده به نقش چینیانه .
هنوز آن هر دو از مادر نزاده
نه تخم هر دو در بوم اوفتاده .
ز خار است دیوار و بوم از رخام
در او کوشکی یکسر از سیم خام .
|| در اصطلاح بنایان ، گچ بوم گچ ِ نه شل و نه سفت سفت . (یادداشت بخط مؤلف ). || گلوله ٔ خمیر برای نان یا رشته و جز آن : دو تا بوم رشته برید. (یادداشت بخط مؤلف ).
کشوری را که عدل عام ندید
بوم در بومش ایچ بام ندید.
(آنندراج ) (از انجمن آرا).
و تحقیق آن است که بوم میان زمین کاشته و مرز کناره های آن ... وپاکیزه بوم ؛ از جای پاک و از خاک پاکیزه . (رشیدی ). ضد مرز. (ناظم الاطباء). || سرشت و طبیعت . (برهان ) (فرهنگ فارسی معین ). در فرهنگ بمعنی سرشت و خو گفته ، مستند به شعر سعدی : مصراع : «شنیدم که مردیست پاکیزه بوم » و در این تأمل است . (از رشیدی ). سرشت وطبیعت و خوی . (ناظم الاطباء). بمعنی سرشت و طبیعت نیز آمده چنانکه گویند پاکیزه بوم ؛ یعنی از خاک پاک و خوش سرشت چنانکه شیخ سعدی گفته :
شنیدم که مردیست پاکیزه بوم
شناسا و رهبر دراقصای روم .
(آنندراج ).
گرت بیخ اخلاص در بوم نیست
از این در کسی جز تو محروم نیست .
سعدی .
|| سرزمین . ناحیه . (فرهنگ فارسی معین ). در اوستا «بومی » ، سانسکریت «بهومی » ، پارسی باستان «بوم » ، پهلوی «بوم » ، بمعنی سرزمین آمده . سنایی غزنوی به دو معنی آورده . (حاشیه ٔ برهان چ معین ). شهر و بلاد. (ناظم الاطباء):
سپاهی پر از جاثلیقان روم
که پیدا نبود از پی اسب بوم .
فردوسی .
اگر آگهی یابد آن مرد شوم
برانگیزد آتش ز آباد بوم .
فردوسی .
بفرمود تا قیصر روم را
بیارند سالار آن بوم را.
فردوسی .
مدار او را به بوم ماه آباد
سوی مروش گسی کن با دل شاد.
(ویس و رامین ).
فرستادش بهدیه مال بی مر
پذیرفتش خراج بوم خاور.
(ویس و رامین ).
ز خاور همی آمد این آن ز روم
بسی یافته رنج و پیموده بوم .
اسدی .
در این بام گردان و این بوم ساکن
ببین صنعت و حکمت غیب دان را.
ناصرخسرو.
دل خزینه ٔ تست شاید کاندر او از بهر وی
بام و بوم از علم سازی وز خرد پرهون کنی .
ناصرخسرو.
بوم چالندرست مرتع من
مار و رنگم دراین نقاب و ثغور.
مسعودسعد (دیوان چ رشیدیاسمی ص 268).
نظیر تو ز کریمان دهر پیدا نیست
بهیچ شهر و نواحی بهیچ برزن و بوم .
سوزنی .
مناز عیش که نامردی است طبع جهان
مخور کرفس که پر کژدم است بوم و سرا.
خاقانی .
ازنرم دلان ملک آن بوم
بود آهن آبدار چون موم .
نظامی .
ره پیش گرفت پیر مظلوم
آشفته دوید تا بدان بوم .
نظامی .
از اثر خاک تو مشکین غبار
پیکر آن بوم شده مشک بار.
نظامی .
دگرکین مینگیز در هیچ بوم
سر کینه خواهان مکش سوی روم .
نظامی .
در این بوم حاتم شناسی مگر
که فرخنده رویست و نیکوسیر.
سعدی .
شنیدند بازارگانان خبر
که ظلم است در بوم آن بی هنر.
سعدی .
- بوم و بار :
که تا بوم و بار است فرزند تو
بزرگان که باشند پیوند تو.
فردوسی .
- بوم و بر ؛ سرزمین . (آنندراج ) :
همش پادشاهی است هم تخت و گاه
همش گنج و هم بوم و بر هم سپاه .
فردوسی .
گر ایدون که رستم بود پیشرو
نماند بر این بوم و بر خار و خو.
فردوسی .
بر آن بوم و بر کان نه آباد بود
تبه بود ویران ز بیداد بود.
فردوسی .
بر این بوم و بر هر کس از راستان
زند بی وفا را از او داستان .
اسدی .
بر خاک فکن قطره ای از آب دو لعل
تا بوم و بر زمانه جان آرد بار.
سعدی .
سبزه ٔ عیش ز بوم و بر هجران مطلب
نیشکر حاصل مصر است ز کنعان مطلب .
نظیری نیشابوری (از آنندراج ).
- بوم و رست :
بباید کنون دل ز تیمار شست
به ایران نمانم بر و بوم و رست .
فردوسی .
بدان بوم و رست آتش اندرزنم
زبرشان همه سنگ بر سرزنم .
فردوسی .
بخورشید و دین بتان نخست
بگور و پی آدم و بوم و رست .
اسدی .
و با کلمات پاک و پاکیزه و بر، بصورت پاک بوم ، پاکیزه بوم ، بر و بوم و مرز و بوم آمده است . رجوع به هر یک از کلمات فوق شود.
|| قلعه و حصار. (ناظم الاطباء) :
شد آراسته پاک دیوار بوم
همه مصر شد همچو دیبای روم .
(یوسف و زلیخا).
|| جایی که در آن کسی زندگی میکند. (ناظم الاطباء). || جا و مقام و منزل و مأوا. (برهان ) (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین ). || زمینه ٔ آماده شده اعم از پارچه و غیره که بر روی آن نقاشی کنند. (فرهنگ فارسی معین ).
- بوم طلا ؛ زمینه ٔ طلاکاری پارچه ٔ زری دوزی شده . (ناظم الاطباء). معنی ترکیبی آن زمین زرد و در قماشهای زربفت و غیره ، چیزی نقاشی کرده و کوفت ته نشان نموده که زمین آن طلایی باشد. (آنندراج ) (از غیاث ).
|| زمینه ٔ کتاب . زمینه ٔ کاغذ :
گزارنده ٔ نقش دیبای روم
کند نقش دیباچه را مشک بوم .
نظامی .
|| متن . مقابل حاشیه . (یادداشت بخط مؤلف ). زمینه ٔ پارچه ٔ زردوزی شده . (فرهنگ فارسی معین ) :
سرش ماه زرین و بومش بنفش
بزر بافته پرنیانی درفش .
فردوسی .
بر آن تخت فرشی ز دیبای روم
همه پیکرش گوهر و زرْش بوم .
فردوسی .
بیابید از این مایه دیبای روم
که پیکر بریشم بود زرْش بوم .
فردوسی .
در و دیوار و بوم آسمانه
نگاریده به نقش چینیانه .
(ویس و رامین ).
هنوز آن هر دو از مادر نزاده
نه تخم هر دو در بوم اوفتاده .
(ویس و رامین ).
ز خار است دیوار و بوم از رخام
در او کوشکی یکسر از سیم خام .
اسدی .
|| در اصطلاح بنایان ، گچ بوم گچ ِ نه شل و نه سفت سفت . (یادداشت بخط مؤلف ). || گلوله ٔ خمیر برای نان یا رشته و جز آن : دو تا بوم رشته برید. (یادداشت بخط مؤلف ).
بوم . (ع اِ) جغد و آن پرنده ای است که به نحوست اشتهار دارد. و بعضی گویند بوم پرنده ای است از جنس جغد، لیکن بسیار بزرگ و سر و گوش و چشمهای او بگربه میماند و شبها شکار کند و روزها پرواز نتواند کرد مگر چند قدمی . و بعضی گویند به این معنی ، عربی است . (برهان ) (آنندراج ). بوم و بومة. جغد. ومذکر و مؤنث در وی یکسان است . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). جغد. بوف . (فرهنگ فارسی معین ) :
گاو مسکین ز کید دمنه چه دید
وز بد زاغ بوم را چه رسید.
چو کلاژه همه دزدند و رباینده چو خاد
شوم چون بوم و بدآغال چو دمنه همه سال .
همواره پر از پیخ است آن چشم فژاگن
گویی که دو بوم آنجا بر خانه گرفته است .
هرآن کس را که باشد راهبر بوم
نبیند جز که ویرانی بر و بوم .
گر ز خورشید بوم بی نیروست
از پی ضعف خود نه از پی اوست .
تو ز آشیانه باز سپید خاسته ای
ز بازخانه نپرد بهیچ حالی بوم .
خاقانیا ز گیتی چون جویی آشنایی
خواهی ز بوم و کرکس توسایه ٔ همایی .
و بوم اعتقاد ایشان که در ظلمت کفر، بصدای بدعت ، نوحه میکرد در دام اسلام افکند. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 348).
ماری تو که هر کرا ببینی بزنی
یا بوم که هر کجا نشینی بکنی .
کس نیاید بزیر سایه ٔ بوم
ور همای از جهان شود معدوم .
گاو مسکین ز کید دمنه چه دید
وز بد زاغ بوم را چه رسید.
رودکی .
چو کلاژه همه دزدند و رباینده چو خاد
شوم چون بوم و بدآغال چو دمنه همه سال .
معروفی .
همواره پر از پیخ است آن چشم فژاگن
گویی که دو بوم آنجا بر خانه گرفته است .
عماره .
هرآن کس را که باشد راهبر بوم
نبیند جز که ویرانی بر و بوم .
ناصرخسرو.
گر ز خورشید بوم بی نیروست
از پی ضعف خود نه از پی اوست .
سنایی .
تو ز آشیانه باز سپید خاسته ای
ز بازخانه نپرد بهیچ حالی بوم .
سوزنی .
خاقانیا ز گیتی چون جویی آشنایی
خواهی ز بوم و کرکس توسایه ٔ همایی .
خاقانی .
و بوم اعتقاد ایشان که در ظلمت کفر، بصدای بدعت ، نوحه میکرد در دام اسلام افکند. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 348).
ماری تو که هر کرا ببینی بزنی
یا بوم که هر کجا نشینی بکنی .
سعدی .
کس نیاید بزیر سایه ٔ بوم
ور همای از جهان شود معدوم .
سعدی .
بوم. ( ع اِ ) جغد و آن پرنده ای است که به نحوست اشتهار دارد. و بعضی گویند بوم پرنده ای است از جنس جغد، لیکن بسیار بزرگ و سر و گوش و چشمهای او بگربه میماند و شبها شکار کند و روزها پرواز نتواند کرد مگر چند قدمی. و بعضی گویند به این معنی ، عربی است. ( برهان ) ( آنندراج ). بوم و بومة. جغد. ومذکر و مؤنث در وی یکسان است. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). جغد. بوف. ( فرهنگ فارسی معین ) :
گاو مسکین ز کید دمنه چه دید
وز بد زاغ بوم را چه رسید.
شوم چون بوم و بدآغال چو دمنه همه سال.
گویی که دو بوم آنجا بر خانه گرفته است.
نبیند جز که ویرانی بر و بوم.
از پی ضعف خود نه از پی اوست.
ز بازخانه نپرد بهیچ حالی بوم.
خواهی ز بوم و کرکس توسایه همایی.
ماری تو که هر کرا ببینی بزنی
یا بوم که هر کجا نشینی بکنی.
ور همای از جهان شود معدوم.
بوم. ( اِ ) زمین شیارنکرده. ( برهان ). زمین غیرآبادان و ناکاشته. ( رشیدی ). زمین شیارنکرده و ناکاشته. ( ناظم الاطباء ) ( فرهنگ فارسی معین ). مقابل مرز. ( فرهنگ فارسی معین ). زمین شیارنکرده و غیرآبادان و ناکاشته. ضد مرز که زمین کاشته زراعت کرده را گویند و رشیدی گفته که بوم زمین کاشته و مرز و کنارهای آن که قدری بلند کرده اند و این بیت حکیم سنائی در حدیقه شامل هر دو معنی است که گفته :
کشوری را که عدل عام ندید
بوم در بومش ایچ بام ندید.
گاو مسکین ز کید دمنه چه دید
وز بد زاغ بوم را چه رسید.
رودکی.
چو کلاژه همه دزدند و رباینده چو خادشوم چون بوم و بدآغال چو دمنه همه سال.
معروفی.
همواره پر از پیخ است آن چشم فژاگن گویی که دو بوم آنجا بر خانه گرفته است.
عماره.
هرآن کس را که باشد راهبر بوم نبیند جز که ویرانی بر و بوم.
ناصرخسرو.
گر ز خورشید بوم بی نیروست از پی ضعف خود نه از پی اوست.
سنایی.
تو ز آشیانه باز سپید خاسته ای ز بازخانه نپرد بهیچ حالی بوم.
سوزنی.
خاقانیا ز گیتی چون جویی آشنایی خواهی ز بوم و کرکس توسایه همایی.
خاقانی.
و بوم اعتقاد ایشان که در ظلمت کفر، بصدای بدعت ، نوحه میکرد در دام اسلام افکند. ( ترجمه تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 348 ).ماری تو که هر کرا ببینی بزنی
یا بوم که هر کجا نشینی بکنی.
سعدی.
کس نیاید بزیر سایه بوم ور همای از جهان شود معدوم.
سعدی.
بوم. ( اِ ) زمین شیارنکرده. ( برهان ). زمین غیرآبادان و ناکاشته. ( رشیدی ). زمین شیارنکرده و ناکاشته. ( ناظم الاطباء ) ( فرهنگ فارسی معین ). مقابل مرز. ( فرهنگ فارسی معین ). زمین شیارنکرده و غیرآبادان و ناکاشته. ضد مرز که زمین کاشته زراعت کرده را گویند و رشیدی گفته که بوم زمین کاشته و مرز و کنارهای آن که قدری بلند کرده اند و این بیت حکیم سنائی در حدیقه شامل هر دو معنی است که گفته :
کشوری را که عدل عام ندید
بوم در بومش ایچ بام ندید.
( آنندراج ) ( از انجمن آرا ).
و تحقیق آن است که بوم میان زمین کاشته و مرز کناره های آن... وپاکیزه بوم ؛ از جای پاک و از خاک پاکیزه. ( رشیدی ). ضد مرز. ( ناظم الاطباء ). || سرشت و طبیعت. ( برهان ) ( فرهنگ فارسی معین ). در فرهنگ بمعنی سرشت و خو گفته ، مستند به شعر سعدی : مصراع : «شنیدم که مردیست پاکیزه بوم » و در این تأمل است. ( از رشیدی ). سرشت وطبیعت و خوی. ( ناظم الاطباء ). بمعنی سرشت و طبیعت نیز آمده چنانکه گویند پاکیزه بوم ؛ یعنی از خاک پاک و خوش سرشت چنانکه شیخ سعدی گفته :فرهنگ عمید
۱. سرزمین.
۲. شهر.
۳. ناحیه.
۴. زمینه، متن.
۵. (نقاشی ) زمینۀ آماده شده برای نقاشی.
۶. [قدیمی] پارچه یا چیز دیگر که بر روی آن نقاشی کنند.
۷. [قدیمی] جا، مٲوا.
۸. [قدیمی] زمین.
* بوم وبر: = بروبوم
= جغد
۲. شهر.
۳. ناحیه.
۴. زمینه، متن.
۵. (نقاشی ) زمینۀ آماده شده برای نقاشی.
۶. [قدیمی] پارچه یا چیز دیگر که بر روی آن نقاشی کنند.
۷. [قدیمی] جا، مٲوا.
۸. [قدیمی] زمین.
* بوم وبر: = بروبوم
= جغد
۱. سرزمین.
۲. شهر.
۳. ناحیه.
۴. زمینه؛ متن.
۵. (نقاشی) زمینۀ آماده‌شده برای نقاشی.
۶. [قدیمی] پارچه یا چیز دیگر که بر روی آن نقاشی کنند.
۷. [قدیمی] جا؛ مٲوا.
۸. [قدیمی] زمین.
⟨ بوم‌وبر: = بروبوم
جغد#NAME?
دانشنامه عمومی
واژه بوم در معانی زیر بکار می رود:
بوم نقاشی به سطحی گفته می شود که بر روی آن نگارگری (نقاشی) می کنند.
بوم به معنی سرزمین و زیستگاه است.
بوم به معنی جغد است.
بوم نام یک گروه موزیک فانک راک در تهران است.
بوم (قایق) گونه ای قایق است.
بوم فصلنامه تخصصی ایران شناسی.
بوم نقاشی به سطحی گفته می شود که بر روی آن نگارگری (نقاشی) می کنند.
بوم به معنی سرزمین و زیستگاه است.
بوم به معنی جغد است.
بوم نام یک گروه موزیک فانک راک در تهران است.
بوم (قایق) گونه ای قایق است.
بوم فصلنامه تخصصی ایران شناسی.
wiki: کشتی های رایج در خلیج فارس و دریای عمان است. بوم اصلاً کشتی بادبانی است و در پنجاه سال اخیر بجای بادبان از موتور دیزل برای حرکت آن استفاده می شود از این نظر نوعی لنج به شمار می رود.
اصطلاحات دریانوردی در خلیج فارس
دریانوردان ایرانی و عرب برای تجارت و حمل بار با بوم تا سواحل آفریقا و هندوستان مسافرت می کنند.
به گفته اهالی بندرهای خلیج فارس نخستین بوم ها در شهر کویت ساخته می شد. بعدها در بندرعباس و هرمز و بندر کنگ و جزیره قشم نیز بوم سازی رایج شد که هنوز نیز در این نقاط بوم ساخته می شود.
بوم بادبانی از دو بخش اصلی «بدنه» و «سامان» تشکیل می شود. بدنه آن از تخته های چوب ساج ساخته می شود. سامان شامل تمام اجزایی است که به بادبان های بوم مربوط می شود.
اصطلاحات دریانوردی در خلیج فارس
دریانوردان ایرانی و عرب برای تجارت و حمل بار با بوم تا سواحل آفریقا و هندوستان مسافرت می کنند.
به گفته اهالی بندرهای خلیج فارس نخستین بوم ها در شهر کویت ساخته می شد. بعدها در بندرعباس و هرمز و بندر کنگ و جزیره قشم نیز بوم سازی رایج شد که هنوز نیز در این نقاط بوم ساخته می شود.
بوم بادبانی از دو بخش اصلی «بدنه» و «سامان» تشکیل می شود. بدنه آن از تخته های چوب ساج ساخته می شود. سامان شامل تمام اجزایی است که به بادبان های بوم مربوط می شود.
wiki: بوم (قایق)
بوم! (انگلیسی: Boom!) فیلمی درام به کارگردانی جوزف لوزی است که در سال ۱۹۶۸ منتشر شد.
الیزابت تیلور
ریچارد برتون
نوئل کاوارد
جوانا شیمکوس
مایکل دان
رومولو والی
هاوارد تیلور
الیزابت تیلور
ریچارد برتون
نوئل کاوارد
جوانا شیمکوس
مایکل دان
رومولو والی
هاوارد تیلور
wiki: بوم
گویش مازنی
/boom/ بام - صدای افتادن چیزی
۱بام ۲صدای افتادن چیزی
جدول کلمات
بوف , جغد, سرزمین, جا, شهر, ماوی
پیشنهاد کاربران
بُوم :[اصطلاح صید ] به لنج چوبی که معمولا حمل مسافر و بار را انجام می دهد.
بوم ( Boom ) [اصطلاح دریانوردی]:الواری استوانه ای که به دکل اصلی لولا شده و جهت اتصال پایه بادبان مورد استفاده قرار می گیرد .
وین بوم محنت از پی آن تا کند خراب
بر دولت آشیان شما نیز بگذرد
سیف فرغانی
بوم در اینجا به معنای جغد است.
بر دولت آشیان شما نیز بگذرد
سیف فرغانی
بوم در اینجا به معنای جغد است.
می تواند نماد ویرانی و خرابی باشد.
ecolodge
مکان
بوم در صنعت وهنر فرش بافی به سطح اصلی فرش می گویند ( مخالف حاشیه )
بوم: بوم میله ی قابل انعطافی است که میکروفون را برسرآن نصب می کنند وبرای صدابرداری به کار می رود. کاربرد آن بیشتر کمکی ونزدیک ساختن میکروفون به کاراکترهای درحال گفتگو با منابع صدایی مختلف است. ( اصطلاح سینمایی )
اکو، بوف، جغد، کنگر، کوف، زمین، سرزمین، قلمرو، ناحیه، زمینه، متن، تابلو، جا، ماوا، مقام، مکان، سرشت، طبیعت، طینت، فطرت، نهاد
بوم : زمینه
( ( بیاراست آن را به دیبای روم
ز گوهر بر و پیکر از زر بوم ) )
( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، 1385، ص 303. )
( ( بیاراست آن را به دیبای روم
ز گوهر بر و پیکر از زر بوم ) )
( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، 1385، ص 303. )
طبق گویش مازنی، قسمتی از خانه که معمولا با ایجاد سوراخی در سقف و زیر شیروانی قرار می گیرد. قدیم محل نگه داری آذوقه بود ( برنج یا گندم ) به دلیل عدم دسترسی جانوران موذی ( موش یا مار ) ؛ اکنون غالبا انباری و جای خرت و پرت است
بوم: به معنی سرزمین و کشور است و با همین ریخت ، در پهلوی ، به کار می رفته است .
( ( همی گفت کاین جایگاه منست
به نیک اختر بومتان روشنست. ) )
( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، 1385، ص 321. )
( ( همی گفت کاین جایگاه منست
به نیک اختر بومتان روشنست. ) )
( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، 1385، ص 321. )
در گفتار لری ( میانکوه و دزفول )
پشت بوم ( بام ) = پشت بون
بونه ( لری ) = زمینی هیچ گاه یا سالیان زیادی کشت نشده و زمین سفت شده جوری که هر علفی در آن نمی روید.
پشت بوم ( بام ) = پشت بون
بونه ( لری ) = زمینی هیچ گاه یا سالیان زیادی کشت نشده و زمین سفت شده جوری که هر علفی در آن نمی روید.
در گویش کردی کلهریعنی بودن، وجود داشتن، هست
کلمات دیگر: