تشنج

تشنج (به انگلیسی: seizure) نشانه بروز یک فعالیت نورونی همزمان، غیرطبیعی و شدید در مغز است که می تواند به صورت تغییر در وضعیت روانی، سطح هوشیاری، حرکات تونیک و کلونیک بروز می یابد.
تب بالا
سکته مغزی
قند خون پایین
ضربه مغزی
میگرن
تومور مغزی
سوء مصرف الکل
کمبود ویتامین دی
مصرف داروهای غیرقانونی و یا مواد مخدر
کمبود خواب
میزان پایین سدیم خون هیپوناترمی
ترومای سر که ناشی از خونریزی مغز است.
مصرف بعضی از داروها
افت فشار خون
حمله تشنج بروز ناگهانی نشانه ها یا علائم بیماری است، این اصطلاح به خصوص در مورد صرع به کار می رود (به انگلیسی: epileptic seizure). البته تشنج علل غیر صرعی نیز دارد مانند هیپوگلیسمی، تب و تشنج(convulsion febrile seizure)، افت فشار خون، میگرن و…
معمولاً بیمار قبل از حالت تشنج علائمی را احساس می کند که قبل از تشنج متوجه می شود. در مواردی بدن بیمار منقبض می شود. در صورتی که فرد دچار حمله شد بیمار را به پهلو خوابانیده تا راه تنفس او باز شود و دچار خفگی نشود. بر خلاف تصور رایج نیازی به بیرون آوردن زبان از دهان نیست! چرا که فردی که دچار تشنج شده است زبانش را نخواهد خورد !و فقط در صورتی که دهان فرد دچار تشنج باز است بهتر است جهت جلوگیری از گاز زدن زبان یک تکه دستمال بین دندان ها قرار دهید. در صورتی که بیمار در حالت بیهوشی قرار دارد به اجبار به او دارو ندهید، معمولاً حالت بیهوشی فرد بین ۲ تا ۳ دقیقه طول می کشد. در مواقعی رنگ پریدگی، کبودی و… امکان دارد.
پزشکان به طور کلی تشنج را به دو دسته کانونی و یا عمومی براساس محل فعالیت غیرطبیعی مغز تقسیم می کنند :

تَشَنُّج (convulsion)
مجموعه ای از انقباضات شدید و غیرارادی ماهیچه ها، گاه همراه با بیهوشی. تشنج علل گوناگون دارد، از آن جمله است بیماری هایی مغزی مثل صرع، جراحت، تب زیاد، مسمومیت، و برق گرفتگی.