ترک اولی

[ویکی شیعه] تَرکِ اَولیٰ، انجام دادن کار خوب از میان دو کار که یکی خوب و دیگری خوب تر است. ترک اولی گناه نیست و ارتکاب آن از سوی پیامبران و امامان ممکن است. گناهانی که قرآن به برخی پیامبران نسبت داده، در واقع ترک اولی های آنان بوده است. استغفار پیامبران و امامان نیز به جهت ترک اولی های آنان بوده است.
ترک اولی به معنای آن است که انسان میان دو کار که یکی خوب است و دیگری خوب تر، کار خوب را انتخاب کند و انجام دهد.
به نوشته تفسیر نمونه، گناه فعلی است که انجام دادن آن، برای همه یکسان است و گناه محسوب می شود؛ اما ترک اولی گناه نیست و حتی گاه امری مطلوب است؛ اما انجام دادن آن برای برخی با توجه موقعیت شان گناه به شمار می آید. برای مثال کارگری که برای کمک به ساخت بیمارستان، حقوق یک روز خود را پرداخت می کند، کار نیکی انجام می دهد؛ اما اگر فردی ثروتمند به همین میزان به ساخت بیمارستان کمک کند، سرزنش می شود؛ از چنین فردی با اینکه کار مطلوبی انجام داده است، به جهت توان مالی بیشتر، کمک بیشتری انتظار می رود. به چنین کاری ترک اولی گویند.