ژیگ

ژیگ (به فرانسوی: gigue) (یا با تلفظ انگلیسی: «جیگ»)، نوعی رقص و ترانه های مربوط به رقص است که در سنت موسیقایی انگلستان پیشینه دارد و موسیقی باروک مشخص ترین نمودِ آثاری با این سبک است.
ویکی پدیای انگلیسی
ترانهٔ این رقص می تواند با میزان ۶/۸، ۹/۸ یا ۱۲/۶ باشد؛ در نتیجه، این رقص بسیار پرجست وخیز و بانشاط است.
آرنولد، دنیس. باخ. ترجمهٔ غلامحسین میرزاصالح. چاپ اول، تهران: طرح نو، ۱۳۷۵.

ژیگ (gigue)
فرم رقص نشاط انگیزی که در دو شاخه، فرانسوی و ایتالیایی (جیگا) تکامل یافت، و احتمالاً از جیگ انگلیسی قرن ۱۶ سرچشمه گرفته بود. نوع فرانسوی آن، که در اوایل دهۀ ۱۷۰۰ در فرانسه محبوبیت داشت، سرعتی متعادل یا تند داشت و نوع ایتالیایی آن سریع تر بود. در نت نویسی موسیقی، فرم فرانسوی این رقص دارای پرش های بزرگ و ریتم های نقطه دار است. جنبۀ کنترپوآنی آن نیز از اکثر فرم های رقص آن دوران بیشتر است، و ازنظر سبک به فوگی شباهت دارد که برای تِم دوم از معکوس سوژه (ملودی اصلی) استفاده کند. مشخصۀ نوع ایتالیایی این فرم، فیگورهای «دونده» و پرش های اندک است. این فرم غیرفوگی بوده و به وضوح چارچوبی هارمونیک دارد. ژیگ در جایگاه موومان آخر سوییت باروک قرار گرفت.