کلمه جو
صفحه اصلی

ارفکشاد

لغت نامه دهخدا

ارفکشاد. [ ] ( اِخ ) قلعه کلدانیان. ( قاموس کتاب مقدس ). رجوع به ارفحشد شود.

دانشنامه عمومی

ارفکشاد یا ارفخشذ (عبری:אַרְפַּכְשָׁד به معنی رهاکننده) یکی از پنج پسر سام و نواده نوح است. ارفکشاد دو سال پس از طوفان نوح ولادت یافت. برادرانش الام، آشور، لود و آرام بودند. پسر نخست ارفکشاد شالح یا صالح و دومین پسر او قینان نام داشت. در کتاب یوبیل، از ارفکشاد به عنوان نیای بزرگ اقوام اور و کشان نام برده شده است. ارفکشاد قلعه اورکلدانیان را در کرانه جنوبی فرات بنا نهاد. ارفکشاد چهارصد و سی و هشت سال زندگی کرد. نام او در نسب نامه داوود، نسب نامه عیسی و نسب نامه محمد ذکر شده است. شهر ارفکشاد در میانرودان سال ها محل زندگی یزیدیان، مسلمانان و یهودیان بوده است. شهر ارفکشاد هم اکنون در کشور عراق واقع است.
عاطف الزین، سمیح، داستان پیامبران علیهم السلام در قرآن، ترجمه علی چراغی، اول، تهران: ذکر، ۱۳۸۰، ISBN 9643071634
کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، ISBN 964-331-068-X
جیمز هاکس (۱۳۷۵)، قاموس کتاب مقدس، ترجمهٔ عبدالله شیبانی، تهران: اساطیر، ص. ۱۱۴
ابن هشام (۱۳۶۰)، سیرت رسول الله صلی الله علیه و سلم، ترجمهٔ رفیع الدین اسحاق بن محمد همدانی قاضی، به کوشش علی اصغر مهدوی.، تهران: انتشارات خوارزمی، ص. ۵۱۹


کلمات دیگر: