اظهارکردن , بطور قطع گفتن , تصديق کردن , اثبات کردن , تصريح کردن , شهادت دادن , تاييد کردن , تثبيت کردن , ستيزه کردن , مخالفت کرده با , رقابت کردن , ادعا کردن , باقوت تلفظ کردن , تاييد کردن (در) , اهميت دادن , نيرو دادن به , زير چيزي خط کشيدن , تاکيد کردن , خط زيرين , خط يا علا متي زيرچيزي کشيدن , تاکيد , زيرين خط
اکد
عربی به فارسی
فرهنگ فارسی
کشوری قدیمی در بین النهرین ٠ مردم آن در قدیم دولتی تشکیل دادند ٠ شهر های آن عبارت بود از : سیپ پار کیش بابل ( در ۲۸٠٠ ق ٠ م ٠ ) مدتها عیلام باجگزار اکد بود ٠
به پا کوفتن گندم و یا سست کردن
به پا کوفتن گندم و یا سست کردن
لغت نامه دهخدا
اکد. [ اَ ] (ع مص ) به پا کوفتن گندم را. دیاست کردن . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
اکد. [ اَ ک َدد ] (ع ن تف ) مؤکدتر. اکیدتر. (یادداشت مؤلف ). رجوع به اکید شود.
اکد. [ اَک ْ ک َ ] (اِخ ) اکاد. آکاد. نام کشوری قدیم در محل بین النهرین . مردم آن در قدیم دولتی تشکیل دادند. شهرهای آن عبارت بود از: سیپ پار، کیش ، بابل (در حدود 2800 ق . م .) مدتها عیلام باجگزار اکد بود. (فرهنگ فارسی معین ). قسمت شمالی بابل در بین النهرین (سومر قسمت جنوبی آن بود.) اکد موقعیت تجاری مساعدی داشت و اقوام سامی چادرنشینی که در هزاره های چهارم و سوم ق . م . به این ناحیه آمدند از راه تجارت رونق یافتند. اکد در دوره ٔ سارگن I (اواسط هزاره ٔ سوم ق . م .) به اوج قدرت خود رسید و وی چند کشور و شهر واقع در اکد را متحد ساخت . سومریها را مطیع کرد و قدرت خود را از کوههای ایلام تا دریای مدیترانه و در آسیای صغیر بسط داد و قدیمترین امپراتوری بزرگی را که در تاریخ شناخته شده بوجود آورد. پس از فتوحات سارگن ، اکدیها بسیاری از آثار تمدن سومری را اتخاذ کردند. بعد از انقراض سلسله ٔ سارگن ، حمورابی اکد و سومر را متحد کرد. دولت بابل را بوجود آورد.ناحیه ٔ اکد از شهر اکد یا آگاده نام گرفته است ، که شهری پر رونق و در حدود 48 هزارگزی بابل واقع بود (محل دقیق آن معلوم نیست ). (از دایرة المعارف فارسی ). و رجوع به اکاد و آکاد و اکدی و قاموس کتاب مقدس و ایران باستان ج 3 ص 2472 و 2097 و ج 2 ص 1605 و فهرست فرهنگ ایران باستان شود.
اکد. [ اَ ک َدد ] ( ع ن تف ) مؤکدتر. اکیدتر. ( یادداشت مؤلف ). رجوع به اکید شود.
اکد. [ اَ ] ( ع مص ) به پا کوفتن گندم را. دیاست کردن. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
اکد. [ اَک ْ ک َ ] ( اِخ ) اکاد. آکاد. نام کشوری قدیم در محل بین النهرین. مردم آن در قدیم دولتی تشکیل دادند. شهرهای آن عبارت بود از: سیپ پار، کیش ، بابل ( در حدود 2800 ق. م. ) مدتها عیلام باجگزار اکد بود. ( فرهنگ فارسی معین ). قسمت شمالی بابل در بین النهرین ( سومر قسمت جنوبی آن بود. ) اکد موقعیت تجاری مساعدی داشت و اقوام سامی چادرنشینی که در هزاره های چهارم و سوم ق. م. به این ناحیه آمدند از راه تجارت رونق یافتند. اکد در دوره سارگن I ( اواسط هزاره سوم ق. م. ) به اوج قدرت خود رسید و وی چند کشور و شهر واقع در اکد را متحد ساخت. سومریها را مطیع کرد و قدرت خود را از کوههای ایلام تا دریای مدیترانه و در آسیای صغیر بسط داد و قدیمترین امپراتوری بزرگی را که در تاریخ شناخته شده بوجود آورد. پس از فتوحات سارگن ، اکدیها بسیاری از آثار تمدن سومری را اتخاذ کردند. بعد از انقراض سلسله سارگن ، حمورابی اکد و سومر را متحد کرد. دولت بابل را بوجود آورد.ناحیه اکد از شهر اکد یا آگاده نام گرفته است ، که شهری پر رونق و در حدود 48 هزارگزی بابل واقع بود ( محل دقیق آن معلوم نیست ). ( از دایرة المعارف فارسی ). و رجوع به اکاد و آکاد و اکدی و قاموس کتاب مقدس و ایران باستان ج 3 ص 2472 و 2097 و ج 2 ص 1605 و فهرست فرهنگ ایران باستان شود.
اکد. [ اَ ] ( ع مص ) به پا کوفتن گندم را. دیاست کردن. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
اکد. [ اَک ْ ک َ ] ( اِخ ) اکاد. آکاد. نام کشوری قدیم در محل بین النهرین. مردم آن در قدیم دولتی تشکیل دادند. شهرهای آن عبارت بود از: سیپ پار، کیش ، بابل ( در حدود 2800 ق. م. ) مدتها عیلام باجگزار اکد بود. ( فرهنگ فارسی معین ). قسمت شمالی بابل در بین النهرین ( سومر قسمت جنوبی آن بود. ) اکد موقعیت تجاری مساعدی داشت و اقوام سامی چادرنشینی که در هزاره های چهارم و سوم ق. م. به این ناحیه آمدند از راه تجارت رونق یافتند. اکد در دوره سارگن I ( اواسط هزاره سوم ق. م. ) به اوج قدرت خود رسید و وی چند کشور و شهر واقع در اکد را متحد ساخت. سومریها را مطیع کرد و قدرت خود را از کوههای ایلام تا دریای مدیترانه و در آسیای صغیر بسط داد و قدیمترین امپراتوری بزرگی را که در تاریخ شناخته شده بوجود آورد. پس از فتوحات سارگن ، اکدیها بسیاری از آثار تمدن سومری را اتخاذ کردند. بعد از انقراض سلسله سارگن ، حمورابی اکد و سومر را متحد کرد. دولت بابل را بوجود آورد.ناحیه اکد از شهر اکد یا آگاده نام گرفته است ، که شهری پر رونق و در حدود 48 هزارگزی بابل واقع بود ( محل دقیق آن معلوم نیست ). ( از دایرة المعارف فارسی ). و رجوع به اکاد و آکاد و اکدی و قاموس کتاب مقدس و ایران باستان ج 3 ص 2472 و 2097 و ج 2 ص 1605 و فهرست فرهنگ ایران باستان شود.
دانشنامه عمومی
اَکِدیان (۲۵۰۰ ق. م- ۲۳۰۰ ق. م) قومی سامی نژاد بود که در شمال خاک میانرودان و در حوالی بغداد کنونی، می زیست. این قوم ۲۵۰۰ سال ق.م. در نزاع با سومریان پیروز شدند. در دوره حکومت پادشاهی به نام سارگون از سال ۲۳۳۴ ق.م. تسلط خود را از کرمانشاهان تا شام و دریای مدیترانه گسترش دادند.
تاریخ ماد، ایگور میخائیلوویچ دیاکونوف.
گرانتوسگی: تاریخ ایران از زمان باستان تا امروز، ترجمه کریم کشاورز، تهران، ۱۳۴۵.
پیگولووسکایا: تاریخ ایران از عهد باستان تا قرن ۱۸، ترجمه کریم کشاورز، تهران، ۱۳۵۳.
تاریخ اجتماعی ایران، مرتضی راوندی، (جلد ۱)، ۱۳۵۴.
اکدیان ۳۰۰ سال در قدرت باقی ماندند. سرانجام در سال ۱۷۵۰ ق.م. سپاه کاسی به ریاست گانداش برای فتح اکد (بابل) حمله کرد و اکد فتح شد. کاسی ها جایگزین دولت اکد شدند و به سلطنت سلسله سارگون پایان دادند. حکومت کاسی ها (از ۱۲۵۰–۱۷۵۰) بر بابل ۵۰۰ ساله شد.
با گذشت زمان سومریان دوباره قدرت را به قبضه درآورده و شهر لاگاش را پایتخت خود قرار دادند. زبان سومری را از نو به جای زبان اکدی رسمیت دادند.به دستور سارگون قوانین موجود به زبان سومری به زبان اکدی ترجمه شد. در زمان آشور بانیپال با تهیه نسخه ای از آن ها قوانین مزبور را به سرزمین آشور بردند.
همزمان با حکومت سومریان در جنوب عراق، در میانه عراق سلسله دیگری از مردمان سامی نژاد زندگی می کردند و دارای شهرهای آبادی همچون: «بورسیبا»، «کیش»، «نفَّر»، «اجاده» و جز این ها بودند و همواره بر سر تصاحب زمین های کشاورزی با دولت جنوبی خود به نزاع برمی خاستند تا آنکه در سال ۲۷۵۰ ق. م مردی به نام «سرجون اکدی» در میان آنان به قدرت رسید و توانست با جنگ ها و حملات خود سومریان را نابود و سرزمینهای آنان را تصاحب کند، لیکن ملّت شکست خورده سومری بار دیگر توانست اکدیان را در حملات خود شکست دهد.پس از آن حاکمان سومری و اکدی به توافق رسیدند و در سال ۲۵۰۰ ق. م، کشور یکپارچه ای به نام «اکد و سومر»، که تمامیِ میانه و جنوب عراق را در بر می گرفت، به پا داشتند.
تاریخ ماد، ایگور میخائیلوویچ دیاکونوف.
گرانتوسگی: تاریخ ایران از زمان باستان تا امروز، ترجمه کریم کشاورز، تهران، ۱۳۴۵.
پیگولووسکایا: تاریخ ایران از عهد باستان تا قرن ۱۸، ترجمه کریم کشاورز، تهران، ۱۳۵۳.
تاریخ اجتماعی ایران، مرتضی راوندی، (جلد ۱)، ۱۳۵۴.
اکدیان ۳۰۰ سال در قدرت باقی ماندند. سرانجام در سال ۱۷۵۰ ق.م. سپاه کاسی به ریاست گانداش برای فتح اکد (بابل) حمله کرد و اکد فتح شد. کاسی ها جایگزین دولت اکد شدند و به سلطنت سلسله سارگون پایان دادند. حکومت کاسی ها (از ۱۲۵۰–۱۷۵۰) بر بابل ۵۰۰ ساله شد.
با گذشت زمان سومریان دوباره قدرت را به قبضه درآورده و شهر لاگاش را پایتخت خود قرار دادند. زبان سومری را از نو به جای زبان اکدی رسمیت دادند.به دستور سارگون قوانین موجود به زبان سومری به زبان اکدی ترجمه شد. در زمان آشور بانیپال با تهیه نسخه ای از آن ها قوانین مزبور را به سرزمین آشور بردند.
همزمان با حکومت سومریان در جنوب عراق، در میانه عراق سلسله دیگری از مردمان سامی نژاد زندگی می کردند و دارای شهرهای آبادی همچون: «بورسیبا»، «کیش»، «نفَّر»، «اجاده» و جز این ها بودند و همواره بر سر تصاحب زمین های کشاورزی با دولت جنوبی خود به نزاع برمی خاستند تا آنکه در سال ۲۷۵۰ ق. م مردی به نام «سرجون اکدی» در میان آنان به قدرت رسید و توانست با جنگ ها و حملات خود سومریان را نابود و سرزمینهای آنان را تصاحب کند، لیکن ملّت شکست خورده سومری بار دیگر توانست اکدیان را در حملات خود شکست دهد.پس از آن حاکمان سومری و اکدی به توافق رسیدند و در سال ۲۵۰۰ ق. م، کشور یکپارچه ای به نام «اکد و سومر»، که تمامیِ میانه و جنوب عراق را در بر می گرفت، به پا داشتند.
wiki: امپراتوری اکد بود. این امپراتوری، نیروی سیاسی حاکم در میان رودان در پایان هزارهٔ سوم پیش از میلاد بود. وجود اکد تنها بر پایهٔ منابع متنی دانسته است و موقعیت آن هنوز مشخص نشده است. البته دانشمندان مکان هایی را برای آن پیشنهاد داده اند. بیشتر پیشنهادهای اخیر، جایی در شرق دجله را معرفی می کنند.
Meador, Betty De Shong (2001), Inanna, Lady of the Largest Heart. Poems by the Sumerian High Priestess Enheduanna, Austin: University of Texas Press, ISBN 978-0-292-75242-9
Pruß, Alexander (2004), "Remarks on the Chronological Periods", in Lebeau, Marc; Sauvage, Martin, Atlas of Preclassical Upper Mesopotamia, Subartu, 13, pp. 7–21, ISBN 2503991203
Sallaberger, Walther; Westenholz, Aage (1999), Mesopotamien: Akkade-Zeit und Ur III-Zeit, Orbis Biblicus et Orientalis, 160/3, Göttingen: Vandenhoeck & Ruprecht, ISBN 3-525-53325-X
Wall-Romana, Christophe (1990), "An Areal Location of Agade", Journal of Near Eastern Studies, 49 (3): 205–245, doi:10.1086/373442, JSTOR 546244
پیش از شناسایی اکد در متن های میخی میان رودان، این شهر تنها از منبعی در سفر پیدایش ۱۰:۱۰ شناخته شده بود. نام شهر اکد بیش از ۱۶۰ بار در منابع میخی در محدودهٔ تاریخی از دورهٔ اکد (۲۳۵۰ تا ۲۱۷۰ یا ۲۲۳۰ تا ۲۰۵۰ پیش از میلاد بر پایهٔ گاه شناسی متوسط یا کوتاه) تا سدهٔ ششم پیش از میلاد یافت شده است. معنای نام شهر مشخص نیست و به نظر می رسد که ریشهٔ اکدی نداشته باشد. این امر نشان می دهد که در دوره های پیش از سارگون نیز مسکونی بوده است.
الههٔ اصلی اکد، ایشتار بود که همتای اینانا الههٔ سومری شناخته می شود. بعداً در دوران بابلی قدیم، ایشتار و همسرش ایلابا در سیپار پرستیده می شدند. احتمالاً در آن دوران اکد نابود شده بوده است.
موقعیت اکد نامعلوم است، ولی دانشمندان پیشنهادهای گوناگونی را مطرح کرده اند. در بسیاری از پیشنهادهای قدیمی تر، اکد در کنار فرات مکان یابی شده بود؛ ولی بر پایهٔ بحث های جدیدتر کنارهٔ دجله محتمل تر دانسته می شود.
Meador, Betty De Shong (2001), Inanna, Lady of the Largest Heart. Poems by the Sumerian High Priestess Enheduanna, Austin: University of Texas Press, ISBN 978-0-292-75242-9
Pruß, Alexander (2004), "Remarks on the Chronological Periods", in Lebeau, Marc; Sauvage, Martin, Atlas of Preclassical Upper Mesopotamia, Subartu, 13, pp. 7–21, ISBN 2503991203
Sallaberger, Walther; Westenholz, Aage (1999), Mesopotamien: Akkade-Zeit und Ur III-Zeit, Orbis Biblicus et Orientalis, 160/3, Göttingen: Vandenhoeck & Ruprecht, ISBN 3-525-53325-X
Wall-Romana, Christophe (1990), "An Areal Location of Agade", Journal of Near Eastern Studies, 49 (3): 205–245, doi:10.1086/373442, JSTOR 546244
پیش از شناسایی اکد در متن های میخی میان رودان، این شهر تنها از منبعی در سفر پیدایش ۱۰:۱۰ شناخته شده بود. نام شهر اکد بیش از ۱۶۰ بار در منابع میخی در محدودهٔ تاریخی از دورهٔ اکد (۲۳۵۰ تا ۲۱۷۰ یا ۲۲۳۰ تا ۲۰۵۰ پیش از میلاد بر پایهٔ گاه شناسی متوسط یا کوتاه) تا سدهٔ ششم پیش از میلاد یافت شده است. معنای نام شهر مشخص نیست و به نظر می رسد که ریشهٔ اکدی نداشته باشد. این امر نشان می دهد که در دوره های پیش از سارگون نیز مسکونی بوده است.
الههٔ اصلی اکد، ایشتار بود که همتای اینانا الههٔ سومری شناخته می شود. بعداً در دوران بابلی قدیم، ایشتار و همسرش ایلابا در سیپار پرستیده می شدند. احتمالاً در آن دوران اکد نابود شده بوده است.
موقعیت اکد نامعلوم است، ولی دانشمندان پیشنهادهای گوناگونی را مطرح کرده اند. در بسیاری از پیشنهادهای قدیمی تر، اکد در کنار فرات مکان یابی شده بود؛ ولی بر پایهٔ بحث های جدیدتر کنارهٔ دجله محتمل تر دانسته می شود.
wiki: اکد (شهر)
دانشنامه آزاد فارسی
اَکَد (Akkad)
از اقوام سامی شمالی. در ۲۳۵۰پ م بر سومریان ظفر یافتند و حکومت بین النهرین را به دست گرفتند. زبان آنان سامی (اکدی کهن) بود. لفظ اکد به استان شمالی بابل نیز اطلاق می شد. شهر باستانی اکد را سارگن اول در مرکز بین النهرین بنا نهاد و در اواخر هزارۀ سوم پ م مرکز حکومت بود؛ محل آن نامعلوم است، ولی کنار رود فرات، جایی نزدیک بابل، واقع بوده است.
از اقوام سامی شمالی. در ۲۳۵۰پ م بر سومریان ظفر یافتند و حکومت بین النهرین را به دست گرفتند. زبان آنان سامی (اکدی کهن) بود. لفظ اکد به استان شمالی بابل نیز اطلاق می شد. شهر باستانی اکد را سارگن اول در مرکز بین النهرین بنا نهاد و در اواخر هزارۀ سوم پ م مرکز حکومت بود؛ محل آن نامعلوم است، ولی کنار رود فرات، جایی نزدیک بابل، واقع بوده است.
wikijoo: اکد
کلمات دیگر: