دررفتگی

دررفتگی یک جابجایی دائمی در سطوح مفصلی نسبت به یکدیگر است. دررفتگی کامل در صورت از دست دادن ارتباط بین دو سطح مفصلی کامل است ولی هنگامی که قطع تماس مشتقات مفصلی جزئی باشد٬ دررفتگی نسبی (subluxation) نام می گیرد. در هنگام دررفتگی کامل٬ مفصل چنان پیچیده یا کشیده شده که استخوان ها از محل طبیعی خود در مفصل خارج یا جابه جا شده و ممکن است رباط ها نیز کشیده یا پاره شوند.
تروماتیک: پس از ضربه سخت و یک ترومای شدید٬ بخش انتهایی استخوان به طور کامل جابجا می شود.
دژنراتیو (پاتولوژیک): مربوط به آسیب کپسول لیگامانی (مانند آرتریت روماتوئید).
ناهنجاری مادرزادی: دفورمه بودن مفصل و انتهای استخوان (مثلاً لگن).
اتیولوژی و سبب شناسی دررفتگی سه بخش را دربرمی گیرد:
مهم ترین علامت در رفتگی بی حرکت ماندن سر استخوان در رفته در محل جدید بوده که همراه با کبودی ودرد زیاد است.

دَررَفتگی (dislocation)
جابه جاشدن استخوان های تشکیل دهندۀ یک مفصل. این جابه جایی باعث درد، تورم، کاهش عملکرد مفصل، و تغییر شکل آن می شود. علت دررفتگی معمولاً تصادف است، ولی ممکن است ناشی از بیماری باشد یا به صورت مادرزادی (دررفتگی قبل از تولد) بروز کند. درمانِ این عارضه برگرداندن استخوان ها به حالت اولیه است که با دستکاری مفصل، تحت بی حسی موضعی یا بیهوشی عمومی، ممکن می شود. دررفتگیِ شانه و آرنج موارد شایع دررفتگی اند. ممکن است ضمن دررفتگی شکستگی نیز واقع شود. دررفتگی ممکن است کامل یا جزیی باشد. اگر در محل دررفتگی پوست سالم باشد، دررفتگی ساده، و اگر استخوانِ جابه جا شده باعثِ پارگی پوست شود، دررفتگی مرکب نامیده می شود. دررفتگیِ عارضه دار جابه جایی استخوان با آسیب دیدگی شدید بافت های نرم اطراف یا شکستگی استخوان است. عمل اصلاح دررفتگی جا انداختن نامیده می شود. در مواردِ دررفتگی مادرزادی سر استخوان ران، در یک یا هر دو پا، این استخوان نسبت به استخوان لگن در وضعیت طبیعی قرار ندارد. علت این عارضه آسیب دیدگی نیست، بلکه علت رشد نابجای استخوانی است. این حالت در دخترها شایع تر است و کمی پس از تولد با احساس «تق» در مفصل مبتلا تشخیص داده می شود. برای درمان باید پا به حالتی قرار گیرد که سر استخوان ران در محل مناسب، روی استخوان لگن، ثابت شود. این امر گاه با گچ گرفتن صورت می گیرد. گاه دررفتگی مادرزادیِ مفصل بالای ران تا زمان راه افتادن کودک تشخیص داده نمی شود. در این صورت، مشکل دررفتگی به صورت لنگیدن یا راه رفتن اردکی آشکار می شود. ممکن است اصلاح دررفتگی در این حالت نیاز به جراحی داشته باشد. درمان نکردن این نوع دررفتگی باعث بروز استئوآرتریت (آرتروز) شدید در مفصل بالای ران می شود.