یکتاپرستی

یکتاپرستی یا تک خدایی عبارت است از باور به یک خدای یگانه وبی همتا، ایزدی که همه چیز و همه پدیده ها و هستی را آفریده یا دربرمی گیرد.
خداباوری (THEISM)
یکتاپرستی انواع گوناگون دارد از جمله:
این روش، باور به یک «خدای شخصیت دار» است، یعنی خدایی با یک منش و شخصیت ویژه. این بینش مذهبی بر این باور است که خداوند همگام و همراه و جدای از این جهان نیست و جهان و انسان را آفریده است. این روش باور داشتن به دین را نیز پذیرا است.
این بینش قبول خدا، منهای دین و مذهب (خدای فارغ از شرایع) است. دادارباوران از راه خرد و بخردانگی و استدلال و استنتاج عقلی به وجود یک خدا معتقد می شوند و به اینکه پیامبرانی یا کتاب هایی از سوی آفریننده به زمین آمده باور ندارند؛ همچنین مدّعی هستند که خدا در امور این جهان هیچ گونه دخالتی نمی کند.

رجوع شود به:توحید

یکتاپرستی (یگانه پرستی، توحید) باور به وجود تنها یک خدای آفریدگار تعریف می شود. تعریف گسرده تر یکتاپرستی، وجود تنها یک خداست.
• «همه انسان ها در همه زمان ها، همواره گرایش به یکتاپرستی داشته اند، اما از سوی دیگر همه احساسات خداپرستانه در میان انسان هایی که در سطح متوسط رشد عقلی و معنوی اند، می توانند انحرافات همانندی به وجود آورند.» -> سیمون وی
• «توحید محو آثار بشریت است وتجرید الهیت.» -> ابومحمد رویم
• «توحید حقیقی آنست که فانی شوی در ولاء او از هواء خود و در وفاء او از جفاء خود تا فانی شوی کل به کل.» -> ابومحمد رویم
• «بهترین نعمتی که در این جهان به بندگان عطا شده حکمت است، بهترین چیزی که در آن جهان بدیشان داده شده آمرزش است، بهترین چیزی که در سرشت انسان نهاده شده تربیتپذیری است، بهترین چیزی که مردم خواستار آن اند سلامتی است، بهترین سخنی که گفته شده کلمهٔ توحید است.»از -> جاویدان خرد