احمدی

احمدی . [ اَ م َ ] (اِخ ) سمعانی گوید: مشهور بدین نسبت ابوعیسی العباس بن احمدبن مطروح بن سراح بن محمدبن عبداﷲ الازدی النحوی الحصیب الاحمدی است . وی اهل مصر و ثقه و ثبت بود و از او استماع حدیث کردند و در جمادی الاولی سنه ٔ 353 هَ . ق . وفات یافت .

احمدی . [ اَ م َ ] (اِخ ) شافعی مکنی به ابوالبقاء. اوراست : المعتقد الایمانی علی عقیدة الامام الشیبانی .

احمدی . [ اَ م َ ] (اِخ ) قریه ای است از مضافات بوشهر، بشش فرسنگی کاروانی مشرق بوشهر. (فارسنامه ).

احمدی . [ اَ م َ ] (اِخ ) قریه ای است بنوزده فرسنگی میانه ٔ شمال و مغرب ده بارز. (فارسنامه ).

احمدی . [ اَ م َ ] (اِخ ) کرمیانی . متوفی به سال 815 هَ . ق . او راست : منظومه ای به ترکی موسوم به جمشید و خورشید و بعضی این منظومه را به حبی خاتون نسبت کنند. کتاب اسکندرنامه به ترکی . منظومه ٔ سلیمان نامه به ترکی و جنگ نامه و منظومه ٔ وقعه ٔ سلطان سلیم و برادر او بایزید و نیز شرحی بر قصیده ٔ الصرصری که هر بیت مشتمل تمام حروف هجاست . منظومه ای در لغت فارسی بنام مرقات الادب و دیوان شعر خود او و جز اینها. صاحب کشف الظنون نسبت او را گاهی کرمانی و گاه کرمیانی آورده است . (از کشف الظنون ).

احمدی . [ اَ م َ ] (اِخ ) موضعی در جنوب رودان احمدی . (فارسنامه ).

احمدی . [ اَ م َ ] (اِخ ) موضعی در شمال بندرعباس .

احمدی . [ اَ م َ ] (اِخ ) یکی از قدمای شعرای عثمانی است از مردم کرمیان یا سیواس بزمان یلدرم بایزیدخان . او را منظومه ای است بنام اسکندرنامه که بنام پسر بایزید شاهزاده سلیمان کرده است و او مدح تیمور لنگ نیز گفته و صلات یافته است . (قاموس الاعلام ).

احمدی . [ اَ م َ دی ی ] (اِخ ) موضعی است بظاهر مدینه ٔ سنجار. (مراصدالاطلاع ).

احمدی . [ اَ م َدی ی ] (اِخ ) قصری بود بسامرّا که احمد معتمد علی اﷲ آنرا بنا کرد. (مراصدالاطلاع ) (ضمیمه ٔ معجم البلدان ).

احمدی . [ اَ م َ ] (اِخ ) نام محلی کنار راه کازرون و بوشهر میان عیسی وند و چغادک در 1141400 گزی طهران .

منسوب به احمد منسوب به احمد رسول ا... (ص)