طایفهٔ بابادی یکی از ۴ طایفهٔ بزرگِ هفت لنگ در ایلِ بختیاری است.
علیقلی خان سردار اسعد، عدالحسین سپهر (لسان السلطنه) و ملک المورخین، چاپ اول ۱۲۸۸ه.ش
یادداشت ها و خاطرات سردار ظفر بختیاری، انتشارات یساولی، سال انتشار ۱۳۶۲ه.ش
وب سایت رسانه جامع ایل بابادی
در حال حاضر محل سکونت اصلی ایل بابادی در کوهرنگ،، بیرگان، فارسان، مسجد سلیمان، خانمیرزا، ایذه، اردل، لالی , شوشتر و روستای نمره ۱۲ می باشد اما در گذشته آنان نیز مانند سایر بختیاری ها به ییلاق و قشلاق (سردسیر و گرمسیر) کوچ می کردند. ییلاق شان دراستان چهار محال و بختیاری شامل پردنجان، گوجان و شهرستان کوهرنگ است. قشلاقشان در استان خوزستان شامل میان رودان، سرکولی، بنوارگله بلوط، مهدی آباد، تراز، دشت ده (حتی)، قلعه میدان، انبارسفید، جاستون شه (جازستان سیاه)(شاید جا آستان شاه)، کالک شوران، طاهرآباد، سیکوند، دره بوری در حومه شهرستان لالی می باشند.
بابادی عالی انور معروف به عالی ور شاخه مهم دیگر بابادی است که شامل تش اولاد (بازیرمجموعه اولاد جهانگیر خان و فرامرز خان )، تقی عبداللهی ،جلیل، احمدسمالی، حاجیور بوده و همچنین تیره های وابسته ازقبیل گله، احمد محمودی (حسن معراز از نوادگان این تش است)، پبدنی، آرپناهی، میرقاید را نیز در زیرمجموعه خود دارد