چارلز ادوارد استوارت (به انگلیسی: چارلز ادوارد لوئیس جان کازیمیر سیلوستر سورینو ماریا استوارت) (۳۱ دسامبر ۱۷۲۰ تا ۳۱ ژانویه ۱۷۸۸)، که معمولاً در بریتانیا در طول عمر خود به عنوان جوان مدعی امپراتوری و «جوان شوالیه»، و بر پایهٔ گذشته نگری به عنوان «شاهزاده چارلی برازنده»شناخته می شد، پس از مرگ پدرش در ۱۷۶۶، (به عنوان چارلز سوم) دومین یعقوبی مدعی تاج و تخت انگلستان، اسکاتلند، فرانسه و ایرلند است. این ادعا به عنوان و بر مبنای پسر ارشد جیمز فرانسیس ادوارد استوارت بودنش، که او خود فرزند جیمز هفتم و دوم بود صورت می گرفت. چارلز شاید بیشتر به خاطر راه اندازی قیام ناموفق یعقوبی ۱۷۴۵، که در آن؛ او با رهبری یک قیام برای بازگرداندن خانواده اش به تاج و تخت بریتانیای کبیر، که با شکست او در نبرد کالودن که به گونه ای جدی در پایان دادن به جنبش یعقوبی مؤثر بود، شناخته شده باشد.
پشتیبانی یعقوبی گرایان از ادعای استوارت به خاطر امید آنان به اجرای آسان گیری مذهبی در کلیسای کاتولیک و اصل باور به حق الهی پادشاهان بود. گریختن چارلز از اسکاتلند پس از قیام- از او در برخی از نوشته های پس از او یک چهرهٔ رؤیایی و رمانتیک ساخته و عدم پیروزی او را به یک «شکست قهرمانانه» تبدیل کرده اند.
پشتیبانی یعقوبی گرایان از ادعای استوارت به خاطر امید آنان به اجرای آسان گیری مذهبی در کلیسای کاتولیک و اصل باور به حق الهی پادشاهان بود. گریختن چارلز از اسکاتلند پس از قیام- از او در برخی از نوشته های پس از او یک چهرهٔ رؤیایی و رمانتیک ساخته و عدم پیروزی او را به یک «شکست قهرمانانه» تبدیل کرده اند.
wiki: چارلز ادوارد استوارت