خانوار

در تعریف آماری، خانوار از چند نفر تشکیل می شود که با هم در یک اقامتگاه زندگی می کنند، با یکدیگر هم خرج هستند و معمولاً با هم غذا می خورند. فردی که به تنهایی زندگی می کند نیز، خانوار تلقی می شود.
خانواده
در آمار جمعیتی از تقسیم تعداد جمعیت به تعداد خانوار به عددی می رسند که بُعد خانوار نام دارد.
خانوار عمدتاً در مطالعات آماری مورد استفاده قرار می گیرد. مثلاً سالنامه آماری سال ۱۳۶۴ ایران (ص۵۲) به انواع خانوار (معمولی، معمولیِ ساکن، عشایری، متحرک و دسته جمعی) اشاره می کند و، در تعریف خانوار معمولی، شرط خویشاوند بودن را معیار قرار نمی دهد، بلکه شرایط دیگری، چون زندگی مشترک در یک اقامتگاه و هم خرج و هم سفره بودن افراد، را دلیل وجود آنان در یک خانوار می داند. در این تعریف، خویشاوندی شرط نیست و ممکن است، در یک خانوار، افرادی وجود داشته باشند که خویشاوند نباشند.
یک نفر به تنهایی می تواند یک خانوار باشد، اما اطلاق خانواده بر او مقدور نیست. هم چنین، در آمارگیری ها و سرشماری های عمومی، مستخدمین را جزو خانوار به شمار می آورند؛ در صورتی که، در مطالعه خانواده و خویشاوندی، مستخدم جایی ندارد.