گرمای نهان

گرمای نهان (به انگلیسی: Latent heat) گرمایی است که ماده در هنگام تبدیل از حالتی به حالت دیگر از دست داده یا جذب می کند. نام دیگر گرمای نهان «گذار فازی» است. این لفظ در سال ۱۷۵۰ میلادی توسط جوزف بلک برگزیده شد. این کلمه از لفظ لاتین Latere به معنای پنهان کردن گرفته شده است. اکنون این لغت به آنتالپی تبدیل نیز تعبیر شده است.
Q:مقدار انرژی دریافتی یا آزاد شده هنگام تغییر فاز ( ژول )
m: جرم مادهٔ مورد نظر
L: گرمای نهان ویژهٔ یک مادهٔ مشخص ( J/kg )
اثر گرما در چنین دگرگونی هایی برگشت پذیر است. گرمای جذب شده توسط یک جامد در هنگام مایع شدن در نقطه ذوب را گرمای نهان ذوب و گرمای جذب شده توسط یک مایع برای تبدیل شدن به بخار در فشار یک اتمسفر و در نقطه جوش را گرمای نهان تبخیر می گویند. این تغییر زمانی که تغییر فاز جامد به مایع داریم گرماگیر و در جهت عکس گرماده است. برای مثال در اتمسفر زمانی که یک مولکول آب از سطح آب بخار می شود، انرژی توسط مولکول های آب به بستهٔ هوایی با دمای کمتر منتقل می گردد. این بستهٔ هوایی آب بخار شدهٔ کمتری نسبت به اطراف خود دارد. از آنجایی که باید بر نیروهای جاذب بین ذرات آب غلبه کنیم، مرحلهٔ تبدیل یک بستهٔ آبی به یک بستهٔ بخاری نیازمند گرفتن انرژی است. اگر آب بخاری فشرده شده و به شکل مایع یا جامد تبدیل گردد، انرژی ای که قبلاً برای تبخیر شدن گرفته شده بود به صورت گرمایی محسوس آزاد می شود. انرژی زیاد آنتالپی انقباض بخار آب موجب می گردد که بخار آب از آب جوش در گرمادهی بهتر باشد.
معادلهٔ گرمای نهان ذوب به این صورت است : Q = m L {\displaystyle Q=mL}
گرماهای نهان را معمولاً بر حسب واحد ژول بر مول می سنجند. گرماهای نهان انتروپی های تغییر فاز هستند.

گرمای نهان (latent heat)
در فیزیک، گرمایی که جسم در دما و فشار ثابت، حین تغییرحالت، مثلاً از جامد به مایع یا برعکس، جذب یا دفع می کند.